Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

επιμέλεια σελίδας: Πάνος Αϊβαλής, δημοσιογράφος, επι-κοινωνία // email: panosaivalis@gmail.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ξενοφοβία
// το αίσθημα φόβου ή και αποστροφής προς τους ξένους: η - προκαλεί ρατσιστική συμπεριφορά. - ξενόφοβος, ξενοφοβικός Ελλ. λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη

Ξενοφοβία (από το "ξένος" + "φόβος") είναι όταν ένας άνθρωπος είναι επιφυλακτικός ή αντιπαθεί κάτι ή κάποιον που δεν είναι δικό του, δηλ. δεν ανήκουν στην ίδια εθνικότητα, θρησκεία κ.α. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

κιτρινισμένες λιθο-γραφίες... για τον άνθρωπο και τις αξίες που χάθηκαν στην εποχή μας...

~

..................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

Μετάφραση - Translate

Ειδήσεις

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Μετανάστες στοιβαγμένοι σε κρύπτη λεωφορείου



Σε δρομολόγιο του τρόμου είχε μετατραπεί το ταξίδι προς την ελευθερία για 19 Αφρικανούς μετανάστες, οι οποίοι βρέθηκαν στοιβαγμένοι σε κρύπτη στην οροφή τουριστικού λεωφορείου, το οποίο μάλιστα διέθετε και "μαϊμού" επιβάτες.
Τα μέλη του κυκλώματος είχαν τοποθετήσει στην κρύπτη ένα μεγάλο πράσινο σωλήνα ως σύστημα εξαερισμού, είχαν εφοδιάσει τος μετανάστες με κρουασάν και μπουκάλια νερό, αλλά και κουβέρτες για το κρύο, ώστε να αντέξουν στο συγκεκριμένο χώρο, που είχε ύψος μόλις 35 εκατοστά.

Στο χώρο αυτό οι αλλοδαποί-υπήκοοι Σομαλίας-θα έπρεπε να παραμείνουν μέχρι και 30 ώρες όσο θα διαρκούσε δηλαδή το ταξίδι για την Ιταλία, το οποίο θα γινόταν οδικώς, καθώς το κύκλωμα ήθελε να αποφύγει το λιμάνι της Ηγουμενίτσας όπου οι έλεγχοι είναι ιδιαίτερα αυστηροί.

Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, το τουριστικό λεωφορείο παρέλαβε νωρίς προχθές τους μετανάστες, οι οκτώ από τους οποίους είχαν παραστατικά για να παραμείνουν στην Ελλάδα, από περιοχή της Πολίχνης. Όλοι τους είχαν φτάσει από την Αθήνα λίγες ώρες νωρίτερα, ενώ τελικός προορισμός τους ήταν η Ιταλία και το "εισιτήριο" κυμαινόταν στα 3.000 ευρώ για καθέναν από αυτούς.

____________

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ! ΑΣΥΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

 NO TO WAR! ASYLUM FOR ALL REFUGEES


Επειδή άλλη μάνα με γέννησε
και σ' άλλη γλώσσα άκουσες εσύ
τα όμορφα παιδικά σου παραμύθια...
μη με φωνάζεις «ξένο»
το ψωμί σου δε διαφέρει απ' το δικό μου
το χέρι σου είναι όμοιο με το δικό μου,
σαν τη φωτιά καίει
και η δική μου φωτιά.

Γιατί λοιπόν με φωνάζεις «ξένο»;
Επειδή σ' άλλους δρόμους βρέθηκα
και σ άλλο λαό γεννήθηκα
και άλλες θάλασσες γνώρισα
και απ' αλλού σάλπαρα;

Αλλά το ίδιο άγχος κρύβουμε κι οι δυο
η ίδια εξάντληση
στην πλάτη μας βαραίνει,
αυτή που συντρίβει το κάθε θνητό
μέσ' απ' του χρόνου τα σκοτάδια
από τότε που σύνορα δεν είχαν τεθεί
κι ανάμεσά μας ακόμη δεν είχαν φθάσει
όσοι διχάζουν
και σκοτώνουν το φτωχό,
αυτοί που κλέβουν
και μοιράζουν ψέμματα,
αυτοί που εμπορεύονται κι εμάς
και θάβουν αδίστακτα τα όνειρά μας
όσοι εφεύραν αυτή τη λέξη
τη σκληρή: «ξένος».
λέξη παγωμένη και γεμάτη θλίψη
που θυμίζει αλησμοσύνη κι εξορία.
Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλός
σταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο»
αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια,
πιο πέρα απ' το μίσος
ας φθάσει η ματιά σου,
ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό.
Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώ
Όχι, δεν είμαι «ξένος» !

...το ποιήμα ανήκει σε κάποιον άγνωστο μετανάστη... δυστυχώς όσο κι αν το ψάξαμε ποτέ δεν μπορέσαμε να το μάθουμε τ' όνομά του...θα μπορούσε όμως να το έχει γράψει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος που βίωσε ή βιώνει τη μετανάστευση και τον ρατσισμό, ακόμα και Έλληνας!
 
 

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Ένας χρόνος Ξένιος Ζεύς: το απόλυτο αρνητικό άθροισμα



Με αφορμή της συμπλήρωση ενός χρόνου από την έναρξη της αστυνομικής επιχείρησης Ξένιος Δίας, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επιχειρεί έναν σύντομο απολογισμό
Πέρσι, αρχές Αυγούστου, σε ένα καλοκαίρι με πολύ λιγότερες ειδήσεις από το φετινό, το μεγάλο νέο ήταν αυτή η επιχείρηση σύλληψης και κράτησης παράνομα διαμενόντων αλλοδαπών υπό μια υποδειγματική επωνυμία μαύρου χιούμορ και σαρκασμού (πιθανώς πολιτικής ευρηματικότητας, κατά τους εμπνευστές της).

Τα αποτελέσματα του πρώτου έτους του Ξένιου Διός είναι ότι σε σύνολο περισσοτέρων των ογδόντα χιλιάδων προσαγωγών κρατούνται τέσσερις χιλιάδες αλλοδαποί ήδη για ένα χρόνο στα νέα κέντρα κράτησης της ελληνικής επικράτειας και κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμη.

Η ύπαρξη των κέντρων αυτών εθίζει την διοικητική κουλτούρα της Ελλάδας αλλά και την ελληνική κοινή γνώμη σε ένα νέο είδος σωφρονισμού που ισοδυναμεί με την κατά το 1/3 αύξηση των κρατουμένων στην Ελλάδα χωρίς την ύπαρξη φυλακών με στοιχειώδεις προδιαγραφές σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και επιπροσθέτως, χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο για το «μετά» την κράτηση. Εξάλλου, για λόγους οικείους σε όσους γνωρίζουν το μεταναστευτικό-προσφυγικό στην Ελλάδα, ο αριθμός των όποιων απελάσεων που μπορούν να γίνουν είναι πολλαπλάσια χαμηλότερος του αριθμού της ομάδας – στόχου.

Κατόπιν αυτού, η μόνη δυνατή ερμηνεία για την κατανόηση του λόγου ύπαρξης αυτού του τόσο φιλόξενου θεού είναι ότι η ελληνική πολιτεία αποφάσισε ότι στους δρόμους των Αθηνών δεν έχουν θέση οι ξένοι απόκληροι, οι φτωχοί, οι περιθωριοποιημένοι διότι «αυτό δεν είναι εικόνα». Εξάλλου, κάτι τέτοιο διαφάνηκε και από μια άλλη πειραματική επιχείρηση που έλαβε χώρα το χειμώνα με το επίσης εμπνευσμένο όνομα της μητέρας του Αχιλλέα («Θέτις») της οποίας στόχος ήταν κάθε λογής εξαρτημένοι, ανεξαρτήτως ιθαγένειας.
Αναμένουμε εναγωνίως το όνομα της νέας επιχείρησης του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη που θα προστατέψει τους καθώς πρέπει πολίτες από κάθε λογής απόκληρους – Έλληνες και ξένους μαζί – οι οποίοι χαλάνε την πρόσοψη της ωραίας πόλης που δεν αντέχει άλλο κακομοιριά.
Απλώς διατρέχουμε τον κίνδυνο η νέα ομάδα στόχου να είναι κατά τι μεγαλύτερη και να συμπεριλάβει ακόμη και κάποιους που επικροτούν σήμερα τον Ξένιο Δία.


_____________________
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
REDNotebook


Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Tο πείραμα της Jane Elliot

images (1)
Πριν από 30 χρόνια, η Τζέιν Ελιοτ, μια δασκάλα στην Αϊόβα των ΗΠΑ, στην προσπάθειά της να κατανοήσει το φαινόμενο του ρατσισμού, έκανε ένα πείραμα. Δίδασκε μαθητές της τρίτης τάξης του δημοτικού σε μια αγροτική περιοχή με ελάχιστες μειονότητες.

(Η Αϊόβα είναι μια πολιτεία των ΗΠΑ με έκταση όση η μισή Ελλάδα περίπου και με πληθυσμό τρία εκατομμύρια κατοίκους.  Ο Δήμος Ράισβιλ στον οποίο έγιναν αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω,  είναι ένα αγροτικό χωριό με βασική παραγωγή τα καλαμπόκια)

blue-green-eye-race-experiment

Είπε λοιπόν στους μαθητές της ότι όσοι είχαν γαλανά μάτια ήταν ανώτεροι από εκείνους με καστανά. Τους έπεισε με «επιχειρήματα» του τύπου ότι ο Ουάσιγκτον είχε γαλανά μάτια και άλλα παρόμοια. Οι «ανώτεροι» υποτίθεται ότι ήταν ευφυέστεροι και μπορούσαν να δίνουν διαταγές στους «κατώτερους». Οι τελευταίοι φορούσαν έναν διακριτικό γιακά για να ξεχωρίζουν.

Οι γαλανομάτηδες μετατράπηκαν σε καταπιεστές και αλαζόνες, ενώ οι καστανομάτηδες, περιέγραφαν τον εαυτό τους ως «μίζερος» και «βλάκας». Οι επιδόσεις στους καστανομάτηδες έπεσαν κατακόρυφα.

eyestorm-300x226Κάποια στιγμή η δασκάλα πληροφόρησε τα παιδιά ότι είχε κάνει λάθος αφού στην πραγματικότητα οι καστανομάτηδες ήταν «ανώτεροι» και οι γαλανομάτηδες «κατώτεροι». Οι ρόλοι άλλαξαν ακαριαία. Οι γαλανομάτηδες έγιναν «μίζεροι» και «βλάκες» και οι καστανομάτηδες καταπιεστές και αλαζόνες. Οι επιδόσεις στους γαλανομάτηδες από καλές έγιναν κακές.

Καθώς είπε η δασκάλα, «παιδιά που συνεργάζονταν θαυμάσια και συμπαθούσαν το ένα το άλλο, μετατράπηκαν σε μοχθηρά, βίαια και ρατσιστικά άτομα. Ηταν αηδιαστικό

Πηγές: ermokastriotis.blogspot.gr/ ,  forum.atheia.gr/ , youtube

Πηγή :
από selana

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Τραγωδία στο Αιγαίο Πνίγηκαν 24 μετανάστες.

Εικοσιτέσσερις μετανάστες πνίγηκαν στο Αιγαίο πέλαγος, όταν η βάρκα που τους μετέφερε ανετράπη κοντά στα τουρκικά παράλια. Η Τουρκική ακτοφυλακή που δέχθηκε επείγουσα κλήση από ταχύπλοο έσπευσε στο σημείο και κατάφερε να διαδώσει 42 άτομα. Οι περισσότεροι μετανάστες ήταν από τη Συρία και το Αφγανιστάν. 


ΠΗΓΗ: Euronews 
Πηγή: www.lifo.gr

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Αθλιες συνθήκες για τους μετανάστες στα κρατητήρια του λιμεναρχείου Σάμου


Στοιβαγμένοι και εξουθενωμένοι στο πάτωμα, σε στενούς διαδρόμους, πεινασμένοι, με τα παιδιά τους αγκαλιά. Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται μετανάστες στους χώρους κράτησης στο Λιμεναρχείο Σάμου είναι άθλια. Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωπο των λιμενικών κατέγραψαν σε βίντεο την εικόνα και καταγγέλλουν.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιστοσελίδας tovima.gr, σε ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Προσωπικού Λιμενικού Σώματος αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Μέσα σε αυτό το τόσο αρρωστημένο υπηρεσιακό περιβάλλον ακόμη και οι ανθρώπινες αντοχές εξαντλούνται κάτι το οποίο όλοι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, να το αναδείξουμε και κυρίως να μην κρυβόμαστε πίσω από δάχτυλό μας».

Στην ανακοίνωση διαπιστώνεται, μεταξύ άλλων:
«-Ανύπαρκτοι χώροι κράτησης μετατρέποντας το Λιμεναρχείο Σάμου σε ξενοδοχείο, εστιατόριο, νοσοκομείο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγιεινή και ασφάλεια του προσωπικού.

- Ανυπαρξία κεντρικού σχεδιασμού από την αρχή έως το τέλος, αναγκάζοντας την υπηρεσία να αυτοσχεδιάζει, να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια με χρήματα των συναδέλφων που στη θέα των πεινασμένων ανθρώπων, παιδιών, αρρώστων, δεν μπορεί παρά να θέτει σε προτεραιότητα την αλτρουιστική του διάθεση και όχι την στείρα υπηρεσιακή.

- Ανυπαρξία οποιασδήποτε μέριμνας για την λύση απλών καθημερινών προβλημάτων που ανακύπτουν (υγιεινή και καθαριότητα λαθρομεταναστών) αλλά και μέτρων προφύλαξης του προσωπικού από μολυσματικές ασθένειες (γάντια, μάσκες κλπ) αναγκάζοντας τους συναδέλφους και σε αυτή την περίπτωση να καλύπτουν τις σχετικές ανάγκες από την τσέπη τους.
- Αμεση ανάγκη αποσαφήνισης του χαρακτήρα και του σκοπού λειτουργίας του κέντρου λαθρομετανάστευσης.
- Υποστελέχωση της υπηρεσίας, της οποίας ο αριθμός βαίνει σταθερά μειούμενος εδώ και πάνω από ένα χρόνο, αφού συνάδελφοι φεύγουν με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς να αντικαθίστανται.
- Παραλαβή νέων μέσων χωρίς ανάλογο σχεδιασμό στελέχωσής τους αλλά με την εύκολη λύση της κάλυψης εκ των ενόντων.
Μη καταβολή πλεύσιμων ημερών εκτός έδρας σε συναδέλφους που νυχθημερόν βρίσκονται στη θάλασσα με κίνδυνο ακόμα και της ίδιας τους της ζωής».

Το βίντεο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΠΟΕΠΛΣ για την κατάσταση στα κρατητήρια στο Λιμεναρχείο Σάμου.

Το βίντεο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΠΟΕΠΛΣ για την κατάσταση στα κρατητήρια στο Λιμεναρχείο Σάμου.
πηγή: poepls.gr

πηγή: poepls.gr

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Σήμερα έχει αναπτυχθεί μια γιγαντιαία βιομηχανία μετανάστευσης που διακινεί εργάτες

Η αθέατη πλευρά: οι ασιατικές χώρες υποδοχής μεταναστών 
- από την  Καίτη Βασιλάκου‏


Το θέαμα των εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας που έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους για να βρουν καλύτερη τύχη στη Δύση, είναι η νέα πραγματικότητα της εποχής μας και φαίνεται πως αυτοί που κινούν τη νήματα της παγκόσμιας οικονομίας έχουν τους λόγους τους να ενθαρρύνουν υπογείως αυτές τις μαζικές μεταναστεύσεις παρά τη δυσφορία των πολιτών που άλλοτε λυπούνται και άλλοτε ανησυχούν με την πλημμυρίδα των ξένων που έχουν κατακλύσει το δυτικό κόσμο.

Αυτό ωστόσο που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι από μας είναι ότι το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης δεν πλήττει μόνο τις πλούσιες δυτικές χώρες αλλά τις χώρες όλου σχεδόν του κόσμου, διότι παντού στον κόσμο βασιλεύει η ανισότητα και πάντα υπάρχουν κάποιες χώρες που είναι πιο φτωχές από άλλες και των οποίων οι κάτοικοι εκπατρίζονται για να βρουν την τύχη τους σε κάποιες λιγότερο φτωχές.

Εξάλλου οι μετανάστες δεν είναι μόνο οικονομικοί. Είναι κι εκείνοι που φεύγουν από τη χώρα τους γιατί διώκονται πολιτικά. Αυτοί καταφεύγουν συνήθως στις γειτονικές χώρες για να ζητήσουν άσυλο. Οι γειτονικές χώρες συμβαίνει καμιά φορά να είναι τόσο φτωχές που δεν μπορούν να θρέψουν το λαό τους, πόσο μάλλον αυτούς τους αναπάντεχους επίλυες.

Στην Ασία παρατηρούνται μεγάλες μετακινήσεις μεταναστών . Εκεί κάποιες χώρες έχουν μια ταχεία οικονομική ανάπτυξη και χρειάζονται εργατικά χέρια, ενώ άλλες παραμένουν σε βαθιά ύφεση και ανακουφίζονται από την ανεργία στέλνοντας μετανάστες έξω από τα σύνορά τους. Εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης η Νότια Κορέα, η Ταϊλάνδη, η Ταϊβάν, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ που έχουν μπει στο χορό των οικονομικά ανεπτυγμένων, δέχονται μαζικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξένους εργάτες από τις πολύ φτωχές ασιατικές χώρες, πράγμα που έχει προκαλέσει μια πολιτική αστάθεια στα μέρη αυτά.

Παράλληλα έχει αναπτυχθεί μια γιγαντιαία βιομηχανία μετανάστευσης που διακινεί εργάτες από τη μια ασιατική χώρα στην άλλη. Τοπικά ή διεθνή πρακτορεία και δίκτυα διακινούν τους μετανάστες και φυσικά διευκολύνουν όσους παράνομους μετανάστες θέλουν να περάσουν στις χώρες που ζητούν εργατικά χέρια. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσα εκατομμύρια μετανάστες ζουν παράνομα στις ασιατικές χώρες υποδοχής. Οι πράκτορες ή οι εργοδότες τους κρατούν τα διαβατήριά τους και τους επιβάλλουν μια ζωή σκλαβιάς, χωρίς εκείνοι να μπορούν να διαμαρτυρηθούν.

Η μετανάστευση γυναικών έχει επίσης ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Οι μετανάστριες εργάζονται ως νοσοκόμες και ως οικιακές βοηθοί ή διοχετεύονται στο χώρο της διασκέδασης. Στο Χονγκ Κονγκ για παράδειγμα οι εργοδότες και όσοι στρατολογούν γυναίκες και τις φέρνουν εδώ να εργαστούν ως οικιακές βοηθοί, έχουν αγαστή συνεργασία μεταξύ τους στις απάτες και τις πλαστογραφίες, κρατούν τα διαβατήριά των γυναικών αυτών, δεν τους δίνουν ποτέ ρεπό, παρακολουθούν την αλληλογραφία τους και τους απαγορεύουν να έχουν επαφές με συμπατριώτισσές τους. 300.000 οικιακές βοηθοί εργάζονται στο Χονγκ Κονγκ από τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, την Ινδονησία, την Ινδία, το Νεπάλ, τη Σρι Λάνκα, το Πακιστάν, τη Μιανμάρ, το Μπανγκλαντές.

Η περιθωριοποίηση των μεταναστών, παράνομων και μη, είναι απόλυτη, καθώς το γένος, η φυλή και η θρησκεία καθορίζουν αποφασιστικά την κοινωνική τους θέση. Τα αυστηρά εθνικοθρησκευτικά συστήματα των ασιατικών κρατών δεν έχουν τις ανοχές και τις ευαισθησίες της Δύσης. Είναι απροκάλυπτα ρατσιστικά και επιβάλλουν τις διακρίσεις χωρίς καμιά αναστολή. Οι μετανάστες θεωρούνται βάρος και απειλή όχι μόνο στον οικονομικό τομέα αλλά και στον εθνικό-πολιτισμικό.

Στην Ιαπωνία, όπου επικρατεί η θέση «είμαστε ένα κράτος εθνικό», δεν μπορούν να αποχτήσουν ιαπωνική υπηκοότητα οι Κορεάτες της τρίτης και της τέταρτης γενιάς που έχουν εγκατασταθεί στη χώρα. Στη Μαλαισία συμβαίνει ακριβώς το ίδιο για τους Κινέζους, τους Ταϊλανδούς, τους Βιρμανούς. Το 1996 το κράτος της Μαλαισίας έχτισε στα βόρεια σύνορά του με την Ταϊλάνδη ένα τείχος 500 χλμ για να εμποδίσει την είσοδο των παράνομων μεταναστών. Παρ’ όλα αυτά ούτε η Ιαπωνία ούτε η Μαλαισία μπόρεσαν να ανακόψουν το ρεύμα των παράνομων μεταναστών κυρίως από την Κίνα, το Μπανγκλαντές, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, το Ιράν, την Ινδονησία και από άλλες χώρες.

Οι ασιάτες μετανάστες είναι στόχος κοινωνικής και πολιτικής βίας στις ασιατικές χώρες που φιλοξενούνται. Είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης όχι μόνο από τους πράκτορες που τους στρατολογούν αλλά και από τις ίδιες τις χώρες τους που τους αντιμετωπίζουν ως εξαγώγιμο εθνικό προϊόν. Είναι εκείνοι που θα κάνουν τις εργασίες 3D: dirty, dangerous, difficult (βρώμικες, επικίνδυνες, δύσκολες). Και φυσικά να μην ξεχνάμε και το πολυπλόκαμο σεξ τράφικινγκ νεαρών και όμορφων γυναικών.

Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής έναντι των μεταναστών μπορούμε να εντάξουμε και τα κρούσματα απάνθρωπης μεταχείρισης οικιακών βοηθών που εργάζονται στις χώρες της Μέσης Ανατολής (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Μπαχρέιν, Λίβανος, Ιορδανία). Οι οικιακές βοηθοί έρχονται από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα, την Ινδονησία, το Μπανγκλαντές, το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες, την Κίνα, την Αιθιοπία, την Ερυθραία. Οι γυναίκες αυτές υφίστανται άγρια σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική κακοποίηση που κανείς δεν αντιλαμβάνεται, καθώς είναι κλεισμένες μέσα στα σπίτια όπου εργάζονται. Οι δε εργοδότες τους απολαμβάνουν ένα καθεστώς ατιμωρησίας, επειδή η νομοθεσία στις χώρες αυτές παρουσιάζει μεγάλα κενά.
Η Σρι Λάνκα καταγγέλλει 330 θανάτους δικών της γυναικών στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Η Ινδονησία καταγγέλλει τη Σαουδική Αραβία για το θάνατο μιας οικιακής βοηθού που βρέθηκε με σπασμένο λαιμό στα σκουπίδια και κακοποιημένη σεξουαλικά και για τη βάναυση κακοποίηση μιας άλλης που της έκαψαν το σώμα με πυρωμένο σίδερο και ψαλίδισαν τα χείλη της. Δεκαπέντε οικιακές βοηθοί από το Νεπάλ αυτοκτόνησαν στο Λίβανο εξαιτίας της κακομεταχείρισης που υφίσταντο και το Νεπάλ απαγόρευσε στις γυναίκες της χώρας να ταξιδεύουν εκεί για να εργαστούν. Κάθε χρόνο αυτοκτονούν περίπου δέκα αλλοδαπές οικιακές βοηθοί στην Ιορδανία. Στο Κουβέιτ οικιακές βοηθοί από την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες και το Νεπάλ που δεν έχουν πληρωθεί για την εργασία τους αναγκάζονται να καταφύγουν στις πρεσβείες τους περιμένοντας να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
Η πολιτική των ασιατικών κρατών έναντι των μεταναστών από άλλες ασιατικές χώρες εστιάζεται αυστηρά σε τρία σημεία:
1) Στην απαγόρευση μόνιμης εγκατάστασης στη χώρα που τους φιλοξενεί.
2) Στην απαγόρευση απόκτησης ιθαγένειας εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις.
3) Στην απαρέγκλιτη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας και κουλτούρας και την απαγόρευση οποιασδήποτε παρέκκλισης από αυτό το μοντέλο λόγω εξωτερικών επιρροών.



________________________
Η συγγραφέας έχει το ιστολόγιο: Καίτη Βασιλάκου

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Διεθνής Αμνηστία κατά της Ελλάδας για τη λαθρομετανάστευση



Η σχέση… πάθους της Διεθνούς Αμνηστίας με τις ελληνικές αρχές για το θέμα της λαθρομετανάστευσης, μοιάζει να μην έχει χάσει τη φλόγα της.
Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύεται από την τελευταία έκθεση που είδε το φως της δημοσιότητας, και επικρίνει την Ελλάδα για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η Ακτοφυλακή, στη “διαχείριση” των λαθρομεταναστών.
Οι συντάκτες της έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας επισημαίνουν ότι οι άνδρες της Ακτοφυλακής θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές ανδρών, γυναικών και παιδιών, καθώς δεν διευκολύνουν τους ελιγμούς των βαρκών, επί των οποίων βρίσκονται μετανάστες από τη Συρία, το Αφγανιστάν και άλλες γειτονικές χώρες, που διεκδικούν το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή.
Μετανάστες που είτε παραμένουν στην Ελλάδα, είτε βλέπουν τη χώρα μας ως πύλη εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και συνεχίζουν το ταξίδι τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.


_____________________
REPORTER | 09.07.2013

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Γρεβενά : 20χρονος προτίμησε το θάνατο από την απέλαση

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Αυτοκτόνησε μέσα στις τουαλέτες του αστυνομικού τμήματος
Τραγική κατάληξη είχε για έναν 20χρονο από την Ακτή Ελεφαντοστού, η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στη χώρα μας. Ο νεαρός που κρατούνταν στις φυλακές Γρεβενών, καθώς είχε συλληφθεί επειδή βρισκόταν παράνομα στην Ελλάδα, μεταφέρθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Γρεβενών, προκειμένου μέσω προγράμματος επαναπροώθησης να επιστρέψει στη χώρα του. Από ότι φαίνεται όμως ο 20χρονος προτίμησε το θάνατο από την απέλαση και την επιστροφή στην πατρίδα του. 
Έτσι χθες το πρωί ζήτησε να πάει στην τουαλέτα, όπου αφού έσκισε τη φόρμα του σε λωρίδες, δημιούργησε ένα αυτοσχέδιο «σκοινί». Στη συνέχεια ανέβηκε στον νιπτήρα, έδεσε το «σκοινί» σε σωλήνες καλοριφέρ στην οροφή και κρεμάστηκε δίνοντας τέλος στη ζωή του.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Οταν η μισαλλοδοξία φτάνει ακόμα και στα νηπιαγωγεία

Η ιστορία μιας μητέρας, που πηγαίνοντας το παιδάκι της στον σταθμό, την περικύκλωσαν χρυσαυγίτες, λέγοντάς της ότι μεταφέρουν παράπονα άλλων γονιών και νηπιαγωγών διότι το παιδί της είναι άλλου θρησκεύματος και δεν του επιτρέπεται να μιλάει για τον Χριστό
→«Θεωρούμε αυτονόητο ότι δεν πρέπει να δίνονται τα στοιχεία του παιδιού σε κανέναν. Θα διερευνηθεί η συγκεκριμένη υπόθεση για να αποδοθούν τυχόν ευθύνες» τονίζει το υπουργείο Εσωτερικών
→Κάποιοι γονείς φοβήθηκαν μετά το περιστατικό και σταμάτησαν να στέλνουν τα παιδιά τους στον σταθμό επειδή ανήκουν σε άλλο θρήσκευμα


Των Αφροδίτης Τζιαντζή, Αντας Ψαρρά



Την ώρα που τα κόμματα παζαρεύουν τη «δόση» του αντιρατσιστικού, την ώρα που ένας ανώνυμος εγκληματίας αντιμετωπίζεται από τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη με βάση την εθνικότητα, το χρώμα ή το θρήσκευμα και κυρίως την ώρα που ναζιστικές συμμορίες οργώνουν με «όψιμους» συνοδοιπόρους τους δρόμους και τα στενά για να κακοποιήσουν μετανάστες ή αλλόθρησκους ή διαφορετικούς, η απειλητική σκιά του μίσους φτάνει ακόμα και στα νηπιαγωγεία.
Αν σε κάποιους αυτό φαντάζει υπερβολικό, διαβάστε τι ακριβώς συνέβη σε έναν δημοτικό παιδικό σταθμό του νομού Θεσσαλονίκης.
Τον Οκτώβριο οι γονείς ενημερώθηκαν από τη διεύθυνση ότι η Χρυσή Αυγή ζήτησε τα στοιχεία των παιδιών. Συγκεκριμένοι γονείς αντέδρασαν με επιστολή τους που υπογράμμιζε ότι δεν έχει δικαίωμα να δημοσιοποιήσει τα προσωπικά δεδομένα των παιδιών ούτε η διεύθυνση ούτε κανένας.
Το θέμα… ξεχάστηκε μέχρι που μια μέρα μια μητέρα (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της «Εφ.Συν.») συζητούσε με εκπαιδευτικό στον χώρο του παιδικού σταθμού για την απαγόρευση του τραγουδιού «για τον Κεμάλ», του Μάνου Χατζιδάκι. Ακριβώς πίσω στεκόταν και άκουγε ένας γονιός γνωστός για τις προτιμήσεις του στο μόρφωμα της Χ.Α.
Την άλλη ημέρα το πρωί η συγκεκριμένη μητέρα, πηγαίνοντας το παιδάκι στον σταθμό, αντίκρισε ένα αμάξι και απέξω τρία άτομα (μεταξύ αυτών και τον γονιό που είχε «ακούσει» τη συζήτηση) που είχαν πάνω τους και τατουάζ με την «ειδική σήμανση», άλλωστε είναι καλοκαίρι κι αυτά φαίνονται! Η μητέρα φοβήθηκε και ενστικτωδώς αντιδρώντας ενημέρωσε τις νηπιαγωγούς ότι κάποιοι γονείς εμφανώς χρυσαυγίτες είναι απέξω. Αμέσως αναζήτησε τη διευθύντρια του σταθμού που όμως απουσίαζε (σε διοικητικές υπηρεσίες).
Βγαίνοντας ξανά έξω για να μπει στο αυτοκίνητό της και να φύγει περικυκλώθηκε από τα συγκεκριμένα άτομα. Την «καλημέρισαν» λέγοντάς της ότι μεταφέρουν παράπονα άλλων γονιών αλλά και νηπιαγωγών διότι το παιδί της είναι άλλου θρησκεύματος (!) και δεν του επιτρέπει να μιλάει για τον Χριστό.
Η μητέρα, ως μη όφειλε, μας εξήγησε ότι λίγες μόνο ημέρες πριν, το πιτσιρίκι της γυρνώντας σπίτι από τον σταθμό είπε πως έμαθε ότι οι παπαρούνες είναι κόκκινες διότι βάφτηκαν έτσι από το αίμα του Χριστού! Η ίδια το επισήμανε στη νηπιαγωγό διότι κατά τη γνώμη της αυτό δεν αποτελεί θεολογική άποψη ούτε θέμα πίστης, αλλά ανήκει στη σφαίρα της μεταφυσικής, με την οποία και διαφωνεί.
Στη συνέχεια, απάντησε στους «αγγελιοφόρους» γονείς ότι δεν έχουν καμιά ιδιότητα ή αρμοδιότητα να της λένε κάτι τέτοιο. Η απάντησή τους ήταν ότι δεν ανέχονται να πατάει κάποιος την… ελληνική σημαία. Η μητέρα κρατώντας, όσο μπορούσε, την ψυχραιμία εξήγησε ότι ο σταθμός έχει πολλούς γονείς και αν έχουν ενστάσεις μπορούν να κάνουν αναφορά, όχι όμως τέτοιου τύπου «προσωπικές» συνομιλίες.
Αμέσως μετά και πολύ θορυβημένοι οι δύο γονείς πήγαν στον δήμαρχο για να διαμαρτυρηθούν για τη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων των παιδιών. Η απάντηση του δημάρχου όμως δεν τους κάλυψε, μια και απέδωσε το όλο πρόβλημα σε… κουτσομπολιά. «Δεν είναι κουτσομπολιά, η πληροφορία για την καταγωγή ενός παιδιού είναι διαρροή προσωπικών δεδομένων», αντέτειναν οι γονείς.
Η μητέρα θέλησε να επικοινωνήσει το πρόβλημά της διότι αισθάνθηκε πλήρη αδυναμία να ζει και να μιλάει ελεύθερα ως πολίτης, αλλά πολύ περισσότερο για να προστατέψει τα παιδιά από κάθε είδους ρατσιστική βία. Η περιοχή έχει πολλούς παλιννοστούντες και φυσικά αλλόθρησκους.
Η συγκεκριμένη μητέρα έχει ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό και στην απόφασή της να ζήσει ελεύθερα στην πατρίδα της με την οικογένειά της δεν θέλει εμπόδια που πηγάζουν από μισαλλοδοξία και κυρίως θέλει τους θεσμούς να λειτουργούν προστατευτικά για όλους τους πολίτες και πάνω από όλα για τα μικρά παιδιά. Ηδη κάποιοι γονείς φοβήθηκαν μετά το περιστατικό και σταμάτησαν να στέλνουν τα παιδιά τους στον σταθμό επειδή ανήκουν σε άλλο θρήσκευμα.
Της ζητήσαμε να δημοσιεύσουμε το σοβαρό αυτό συμβάν πριν τέτοιας φύσης περιστατικά αποκτήσουν τραγικές συνέπειες στη ζωή παιδιών που έτυχε να ζουν και να εκπαιδεύονται στην Ελλάδα. Της δώσαμε τη διαβεβαίωση ότι θα είμαστε αρωγοί στην προσπάθεια αυτή, αναζητώντας εκ μέρους της ξεκάθαρες απαντήσεις από κάθε αρμόδιο. Η Μακεδονία δεν είναι η μόνη περιοχή με τέτοια ακραία συμπτώματα, αλλά ίσως γίνει η αφορμή να υψωθεί ένα τείχος προστασίας στα δικαιώματα των παιδιών και των γονιών τους με την αναγκαία αφύπνιση και εγρήγορση όλων των εκπαιδευτικών.
»Δεν ξεχωρίζουμε τα παιδιά»

«Οι παιδαγωγοί προστατεύουν απολύτως τα προσωπικά δεδομένα κάθε παιδιού και εφαρμόζουν πληθώρα πολιτισμικών προγραμμάτων με σκοπό τον σεβασμό της όποιας ιδιαιτερότητας και διαφοράς», είπε στην «Εφ.Συν.» η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βρεφονηπιαγωγών, Ευαγγελία Καλαϊτζή.
«Σας λέω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι οι παιδαγωγοί είναι τόσο συνειδητοποιημένοι σε αυτό το θέμα, που το θεωρώ αδύνατον να διέρρευσε το θρήσκευμα του παιδιού από παιδαγωγούς. Εμείς ποτέ δεν μπήκαμε στη διαδικασία να ξεχωρίσουμε τα παιδιά ανάλογα με τα θρησκευτικά ή άλλα τους πιστεύω. Τα μικρά παιδιά όπως και τα αστέρια δεν έχουν πατρίδα ούτε θρησκεία. Ανήκουν στην ανθρωπότητα και χρήζουν της προστασίας και του σεβασμού της προσωπικότητας και των δικαιωμάτων τους». Η διδασκαλία των Θρησκευτικών και της Ιστορίας αφορά τις οικογένειες των παιδιών και μεγαλύτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης. «Τα παιδιά που φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς είναι από έξι μηνών ώς πέντε ετών και δεν βρίσκονται στο εξελικτικό στάδιο ψυχολογικής και κοινωνικής ωρίμανσης για να κατανοήσουν αφηρημένες έννοιες, όπως «θρησκεία», «πατρίδα» κ.λπ. Η προσχολική αγωγή δεν διδάσκει Θρησκευτικά ούτε Ιστορία, αλλά καλλιεργεί μεταξύ των παιδιών τη συνεργασία, την αγάπη και την αλληλεγγύη. Αν πάντως διαπιστωθεί ότι κάποιος παιδαγωγός δεν επιτελεί σωστά το καθήκον του, πρέπει να ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες υπηρεσιακές διαδικασίες».
Από το Συντονιστικό Νηπιαγωγών μάς ενημέρωσαν ότι το πρόβλημα των ρατσιστικών παρεμβάσεων εξωθεσμικών παραγόντων στα σχολεία δεν είναι άγνωστο, αλλά ότι οι σύλλογοι εκπαιδευτικών, σε συνεργασία με τους πανεπιστημιακούς και άλλους φορείς, είναι οργανωμένοι ενάντια σε κάθε ρατσιστική απειλή και κρούσμα. «Εχουμε υπόψη αντίστοιχες ρατσιστικές επιθέσεις, αλλά συνήθως γίνονται εξωσχολικά, σε χώρους της γειτονιάς και σπάνια μέσα στο σχολείο. Δεν είμαστε σίγουροι αν όντως οι παιδαγωγοί διοχέτευσαν την πληροφορία για το θρήσκευμα του παιδιού. Αν όμως ο παιδαγωγός είναι ο φορέας του ρατσισμού, σαφώς το καταδικάζουμε. Ο ρατσισμός δεν έχει καμία θέση στα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς. Αυτό είναι κοινή στάση όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας».

…………………………………………………………………………………….

Ψάχνοντας για απαντήσεις
H «Eφ.Συν.» επικοινώνησε με το υπουργείο Εσωτερικών, στην εποπτεία του οποίου υπάγονται οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί της χώρας. «Οποιοσδήποτε διαχωρισμός λόγω φυλής, θρησκεύματος, καταγωγής είναι καταδικαστέος. Θεωρούμε επίσης αυτονόητο ότι δεν πρέπει να δίνονται τα στοιχεία του παιδιού σε κανέναν. Από εκεί και πέρα πρέπει να διερευνηθεί η συγκεκριμένη υπόθεση για να αποδοθούν τυχόν ευθύνες», ήταν η απάντηση του εκπροσώπου του υπουργείου.
Οσον αφορά τα προσωπικά δεδομένα των νηπίων, ο εκπρόσωπος μας παρέπεμψε στην απάντηση του υπουργού Εσωτερικών τον Οκτώβριο, όταν ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Νίκος Παναγιώταρος ζήτησε τα στοιχεία αλλοδαπών βρεφών και νηπίων που φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς, ενώ είχε ρητά προαναγγείλει ρατσιστικές «εφόδους». Τότε μεταξύ άλλων ο υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης είχε δηλώσει ότι «η ιθαγένεια δεν αποτελεί κριτήριο επιλογής παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς των δήμων» και ότι «σε σε καμία περίπτωση δεν ζητήθηκαν ούτε πρόκειται να ζητηθούν τα στοιχεία των παιδιών παρά μόνο το ποσοστό Ελλήνων, Ευρωπαίων και υπηκόων τρίτων χωρών».
Καθώς δεν υπάρχει ξεχωριστή δεοντολογία για τους παιδικούς σταθμούς, το υπουργείο μάς παρέπεμψε στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Οπως μας είπε η διευθύντρια επικοινωνίας της Αρχής, Κατερίνα Κοσμοπούλου, ισχύει ο νόμος 2472/1997, όπως τροποποιήθηκε το 2011, για την «Προστασία του Ατόμου από την Επεξεργασία Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».
Εκεί ορίζεται ότι η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων επιτρέπεται μόνο με την άδεια του υποκειμένου, για συγκεκριμένους νόμιμους σκοπούς και είναι απόρρητη. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας, στη συγκεκριμένη περίπτωση το προσωπικό του παιδικού σταθμού, «οφείλει να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια των δεδομένων και την προστασία τους από κάθε μορφή αθέμιτης επεξεργασίας, όπως η απαγορευμένη διάδοση ή πρόσβαση». Μάλιστα η εθνική και φυλετική προέλευση και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις συμπεριλαμβάνονται στα «ευαίσθητα δεδομένα», των οποίων η συλλογή και η επεξεργασία απαγορεύονται ρητά από το άρθρο 7 της συγκεκριμένης νομοθεσίας και επιτρέπονται μόνο κατόπιν ειδικής άδειας της Αρχής εφόσον συντρέχουν ιδιαίτερες προϋποθέσεις.
05/06/2013


Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Δεμένοι με χειροπέδες νοσηλεύονται μετανάστες παρά τις αντίθετες ιατρικές εντολές






Σε κρατητήρια έχουν μετατραπεί μονάδες θεραπείας των δημόσιων νοσοκομείων, σε εφαρμογή εντολής των αστυνομικών αρχών η οποία αντιβαίνει σύμφωνα με καταγγελίες τις ιατρικές μεθόδους. Μετανάστες οι οποίοι νοσηλεύονται, βρίσκονται κλειδωμένοι σε δωμάτια και δεμένοι στα κρεβάτια τους με χειροπέδες, παρά τις αντίθετες εντολές των γιατρών.

Στην καταγγελία αυτή προβαίνει ο διευθυντής Ψυχίατρος Θ. Μεγαλοοικονόμου, αναφέροντας συγκεκριμένα ότι «εδώ και περίπου δυο εβδομάδες νοσηλεύεται με σοβαρό ψυχατρικό πρόβημα στο ΨΝΑ (9ο ΨΤ) ένας μετανάστης «χωρίς χαρτιά», από το Μπανγκλαντές, φρουρούμενος στην διάρκεια της νοσηλείας του επειδή ακριβώς είχε συλληφθεί χωρίς χαρτιά, εκρατείτο για πάνω από 20 μέρες στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα και από εκεί μεταφέρθηκε στο ΨΝΑ». Σύμφωνα με τον κ. Θ. Μεγαλοοικονόμου, ο διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Χαϊδαρίου, που φαίνεται να ρυθμίζει τα της φρούρησης των νοσηλευόμενων οι οποίοι είναι κρστούμενοι, «είχε έλθει αυτοπροσώπως στο ΨΝΑ για να απαιτήσει τη νοσηλεία του σε κλειδωμένο τμήμα, παροτρύνοντας τους φρουρούς να τον δένουν με χειροπέδες στο κρεβάτι όταν αυτοί κρίνουν».
Το θέμα είναι -προσθέτει ο κ. Μεγαλοοικονόμου- ότι «παρά την έντονη αντίδρασή των ιατρών, με δική παρότρυνση του διοικητή του ΑΤ Χαϊδαρίου, πολλοί (όχι, όμως, όλοι) από τους εκάστοτε φρουρούς, παρά την απαγόρευση από την θεραπευτική ομάδα της κλινικής λόγω, πέραν όλων των άλλων, και της ζημιάς που αυτή η πρακτική κάνει στην πορεία της αρρώστιας του ασθενή και στην ανάρρωσή του, δένουν αυθαίρετα τον ασθενή στο κρεβάτι του (για να μην το «σκάσει»)». Το γεγονός αυτό, επισημαίνει ο διευθυντής της ΨΝΑ, ισοδυναμεί με βασανιστήριο, ψυχικό και σωματικό και λειτουργεί στην κατεύθυνση της επιδείνωσης της ψυχικής κατάστασης του ασθενή.
Τελικά, καταλήγει ο κ. Μεγαλοοικονόμου αναρωτώμενος, «ποιός διοικεί τα νοσοκομεία; Το θεραπευτικό προσωπικό ή η αστυνομία; Μήπως ζούμε στιγμές από ένα μέλλον, που δεν είναι πολύ μακριά (αν δεν υπάρξει αντίδραση) όπου και τα νοσοκομεία θα γίνουν παραρτήματα και θα παίρνουν διαταγές από την αστυνομία»;

Η αναφορά για τις συνθήκες κράτησης του Alihmia«Η αυθαιρεσία των φρουρών του κρατουμένου κ. Alihmia MD, ο οποίος νοσηλεύεται στο 9οΨΤ, συνεχίζεται, όχι από όλες τις βάρδιες των φρουρών, αλλά από αρκετές από αυτές, με την προτροπή και την κάλυψη της ηγεσίας τους.
Σήμερα το πρωί (23 Μαΐου 2013) οι γιατροί του τμήματος αντίκρισαν έκπληκτοι τον ασθενή δεμένο στο κρεβάτι με χειροπέδες, επειδή, λέει, είχε ανοιχτεί για λίγο το παράθυρο για αερισμό του δωματίου. Δεν ρώτησαν, ούτε ενημέρωσαν κανένα από το προσωπικό του τμήματος γι΄ αυτό που έκαναν και είπαν μάλιστα ότι έτσι παρέλαβαν τον ασθενή από την νυκτερινή βάρδια που έχει προηγηθεί, δηλαδή, δεμένο με χειροπέδες (αν και τη νύχτα δεν προέκυπτε ζήτημα ανοικτού παραθύρου).
Σημειωτέον ότι άλλες βάρδιες φρουρών, τις προηγούμενες ήμερες, δεν προέβησαν σε παρόμοια ενέργεια, αν και το παράθυρο ανοίγει κατά διαστήματα στην διάρκεια της ημέρας.
Η ενέργεια αυτή αποτελεί βάναυση καταπάτηση των συνθηκών νοσηλείας, των κανονισμών λειτουργίας του νοσοκομείου και εν τη ουσία βασανιστήριο του ασθενούς. Δεν είναι άσχετες αυτές οι συμπεριφορές από το κλίμα που διαμορφώθηκε από την πρώτη μέρα της νοσηλείας του εν λόγω ασθενούς στο 9ο ΨΤ, με την παρέμβαση του Διοικητή του ΑΤ Χαϊδαρίου, τόσο με τις σχετικές οδηγίες που έδινε στους φρουρούς, όσο και με την αλληλογραφία που άνοιξε με το ΔΣ και το κλίμα που αυτή η επικοινωνία δημιούργησε γύρω από τη μεταχείριση του συγκεκριμένου ασθενούς».


________________________________
http://www.nez.gr/archives/12720

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Ρατσιστική βία με θύμα 14χρονο Αφγανό

(Βίντεο)


Επιθέσεις σε μετανάστες από ναζιστικές συμμορίες συμβαίνουν καθημερινά. Ελάχιστα όμως απ’ αυτά τα περιστατικά έρχονται στην επιφάνεια και οι λόγοι είναι ευνόητοι.

Ένα απ’ αυτά που συγκέντρωσαν τα φώτα της δημοσιότητας έχει θύμα ένα 14χρονο Αφγανό την περιπέτεια του οποίου παρακολουθούμε στο βίντεο που παραθέτουμε. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ ποια είναι η μήτρα που γεννά αυτές τις καταστάσεις και ποιο είναι το περιβάλλον που τα γιγαντώνει. Όταν διαβάζουμε –σε κείμενο της γερμανικής ιστοσελίδας Sueddeutche Zeitung που υπογράφει ο Χιουτζ Γουίλιαμσον, διευθυντής της οργάνωσης Human Rights Watch υπεύθυνος για την Ευρώπη και την Ασία- ότι όταν επισκέφτηκε την χώρα μας μέλος της κυβερνώσας παράταξης στην Ελλάδα, αποκάλεσε τους μετανάστες “κατσαρίδες” (δημοσιεύματα αναφέρουν ότι πρόκειται για την Κατερίνα Παπακώστα), όταν οι ναζιστές δρουν με την ανοχή αν όχι και με την συνεργασία αρκετών μπάτσων και ποτέ κανείς τους δεν είχε την παραμικρή συνέπεια, μπορεί να απορούμε γιατί έχουμε κάθε μέρα περιστατικά ρατσιστικής βίας;

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ, γιατί οι "Μανωλάδες" έχουν τελικά πληθύνει επικίνδυνα.

Ένα συγκλονιστικό περιστατικό στο τρένο προς Αθήνα

"Σε μια ενστικτώδη κίνηση να τηλεφωνήσω, μου έκαναν νοήματα οι συνταξιδιώτες μου να σταματήσω...

Για την πρόσκαιρη οργή μιας κοινωνίας που σοκάρεται αλλά και ξεχνά με την ίδια ενοχλητική ευκολία έγραψα την περασμένη εβδομάδα στο «Σε πόσα δευτερόλεπτα θα έχουμε ξεχάσει τη Μανωλάδα;».
 Μια κυρία ήρθε στα γραφεία μας και μας έφερε ένα γράμμα, στο οποίο περιγράφει ένα συγκλονιστικό περιστατικό που έζησε: «Κύριε Δημοκίδη, δεν θα ξεχάσω τη Μανωλάδα. Κυριακή 14 Απριλίου, 18:25, ξεκίνησα από Χαλκίδα για Αθήνα. Ώρα 19:40 περίπου το τρένο έκανε στάση στον σταθμό ΣΚΑ. Δίπλα στο β' βαγόνι στέκονταν χειρονομώντας καμιά 30ριά 25ρηδες, μαυροντυμένοι, με ξυρισμένα κεφάλια, μερικοί φορώντας κουκούλες, και χτυπούσαν τα τζάμια του βαγονιού φωνάζοντας συνθήματα. Οπαδοί κάποια ομάδας, είπε ένας νεαρός – εμένα μου φάνηκαν εκκολαπτόμενοι "κασιδιάρηδες". Μπούκαραν στο τρένο (αλήθεια, γιατί άνοιξε ο οδηγός;), οι πολλοί σκόρπισαν στα πίσω βαγόνια, 8-10 μπήκαν στο δικό μου. 

Πλησίασαν δύο αλλοδαπούς, στάθηκαν δίπλα και πάνω τους και δύο θρασείς άρχισαν τις ερωτήσεις: 
- "Από πού είστε;" 
–"Έχετε χαρτιά;" 
– "Πού είναι;" 
– "Δείξε μου τα", λένε στον ένα (ποιον υποκαθιστούσαν εκείνη τη στιγμή;) 
– "Έχεις λεφτά;"
 –"Πόσα έχεις;" 
– "Άνοιξε το πορτοφόλι σου να δω". 
 Γύρισα πίσω κατατρομαγμένη και εκείνη τη στιγμή ο ένας άστραψε ένα ηχηρότατο χαστούκι στον ένα Πακιστανό και του πήρε 100 ευρώ που είχε μαζί του. 


Ο ξένος δεν έβγαλε κιχ όλο αυτό το διάστημα, παρέμεινε σκυφτός και ταπεινωμένος. Σε μια ενστικτώδη κίνηση να τηλεφωνήσω, μου έκαναν νοήματα οι συνταξιδιώτες μου να σταματήσω γιατί "θα μας σπάσουν στο ξύλο". "Δεν τους είδατε;" μου είπαν. Ναι, είδα τη βία και τον φόβο ζωντανό μπροστά μου. Με συντριβή, ομολογώ, ζήτησα συγγνώμη από τους αλλοδαπούς και τους είπα πόσο λυπήθηκα, μόνο αυτό. Κατεβαίνοντας στον Σταθμό Λαρίσης, ενημέρωσα τον οδηγό του τρένου για το γεγονός και φθάνοντας στο σπίτι μου η τηλεόραση μετέδιδε εικόνες από τη Μανωλάδα. 
 ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ, γιατί οι "Μανωλάδες" έχουν τελικά πληθύνει επικίνδυνα. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Χαρά. Τ. 

 ΥΓ.: Γιατί σας έγραψα γι' αυτό το περιστατικό, αφού ξέρω ότι δεν ωφελεί; Θέλω απλώς να καταθέσω την οργή αλλά και την ντροπή που ένιωσα, και συνάμα τον φόβο μου, αφού ήταν αδύνατο να τους εμποδίσω, και σκέφτομαι πόσο ευάλωτοι είμαστε στη βαρβαρότητα της βίας. ΟΧΙ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!» 


Πηγή: www.lifo.gr

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Άνθρωποι που δεν υπάρχουν, του Περικλή Κοροβέση


Ας ξεκινήσουμε από μια δυσάρεστη διαπίστωση. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολλούς μετανάστες. Και όντως, στις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων της Ελλάδας, τους βλέπουμε στοιβαγμένους στις πλατείες, να μιλούν ακατανόητες γλώσσες και να ανήκουν σε όλες τις φυλές του Ισραήλ. Οι περίοικοι δυσανασχετούν και θέλουν να φύγει αυτό το κακό από τη γειτονιά τους. Και η διορατικότητά τους φτάνει μέχρι τη μύτη τους. Θέλουν να φύγουν από την περιοχή τους. Και παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους. Και βιαιοπραγούν εναντίον ανθρώπων που δεν γνωρίζουν και που δεν τους έβλαψαν σε τίποτα. Όταν τα καταφέρουν και τους διώξουν και το πρόβλημα μετατεθεί στη διπλανή γειτονιά, τότε πιστεύουν πως το έλυσαν.
Αυτή η κατηγορία των ανθρώπων ποτέ δεν βάζει το ερώτημα γιατί ήρθαν εδώ αυτοί οι άνθρωποι. Τι τους τράβηξε να έρθουν στη φτωχότερη χώρα της ευρωζώνης και την τρίτη φτωχότερη της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ποτέ δεν βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου. Ποιος από όλους αυτούς τους ανθρώπους που μισούν τους ξένους θα άφηνε το διαμερισματάκι του ή το χωριουδάκι του για να πάει να ζητήσει δουλειά στο Αφγανιστάν ή στο Μάλι;
Μόνο όταν είχε πέσει μια συμφορά στη χώρα και δεν είχε άλλη λύση. Ποτέ δεν διερωτώνται γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί Ελληνες σε όλο τον κόσμο που απαρτίζουν μια άλλη Ελλάδα. Και αν έχουν ένα σπουδαγμένο παιδί, μακροχρόνια άνεργο, ευχαρίστως θα το δουν να πηγαίνει σε μια άλλη χώρα, χωρίς να μπορούν να φανταστούν πως στέλνουν έξω έναν «Πακιστανό». Ετσι θα τον δουν οι αντίστοιχοι ομόλογοί τους.
Αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη που πάει ασορτί με την προηγούμενη και δημιουργούν έναν άψογο μανιχαϊσμό. Ασπρο-μαύρο. Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών εδώ και τώρα. Και ας υποθέσουμε πως αυτό γινόταν. Θα προσθέταμε ακόμα κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, με νόμιμα χαρτιά, στους ήδη υπάρχοντες ανέργους με ελληνική ταυτότητα. Και από τις δύο απόψεις λείπει ο ρεαλισμός, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τις εξισώνουμε.
Η πρώτη άποψη είναι του μισάνθρωπου, η δεύτερη του ουμανιστή. Αλλά επί του πρακτέου τι γίνεται; Κι εδώ θα είναι χρήσιμο να δούμε μερικά στοιχεία: Πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για διάφορους λόγους (πόλεμοι, πολιτικοί διωγμοί, φυσικές καταστροφές ή για λόγους περιβαλλοντικούς). Οι άνθρωποι αυτοί προστατεύονται σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Πρέπει να τους παρασχεθούν τροφή, ιατρική φροντίδα, κατοικία και παιδεία. Από όλους αυτούς, μόνο το 1% απορροφάται από τις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες. Το 50% υποδέχονται οι χώρες της Ισλαμικής Συνεργασίας και το υπόλοιπο, κυρίως από την Αφρική, καταφεύγει σε γειτονικές χώρες, που συχνά είναι φτωχότερες από τη χώρα που εγκατέλειψαν.
Να δώσουμε μερικά παραδείγματα: Εκατόν σαράντα χιλιάδες πρόσφυγες από το Μάλι βρήκαν άσυλο στη Μαυριτανία, την Μπουργκίνα Φάσο και τον Νίγηρα. Περίπου άλλοι τόσοι χιλιάδες πρόσφυγες από τη Λιβύη κατέφυγαν στην Τυνησία και την Αίγυπτο.*
Αλλά να ξαναγυρίσουμε στα δικά μας. Η Ελλάδα, στο χάλι που κατάντησε, δεν μπορεί να προσελκύει πρόσφυγες. Τότε γιατί συνεχίζουν να έρχονται; Η απάντηση είναι απλή. Δεν έρχονται για να μείνουν. Είμαστε ο διάδρομός τους για την Ευρώπη. Και η κυβέρνηση τούς κλείνει την έξοδο. Θα μπορούσε εύκολα να τους άνοιγε την πόρτα, αν απέσυρε την υπογραφή της από τη συμφωνία του Δουβλίνου 2. Αλλά τους κρατάει εδώ για πολλαπλούς λόγους.
Αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα πραγματικά προβλήματά του. Για τη φτώχεια που επέβαλε σε αυτόν τον λαό δεν φταίει η κυβέρνηση, αλλά οι ξένοι. Επιβάλλει τον ρατσισμό, που είναι μια ναζιστική αντίληψη, και δεν σταματάει στον ξένο.
Επεκτείνεται και στο διαφορετικό. Οποιος ξεφύγει από το κοπάδι είναι υποψήφιο θύμα. Καλλιεργεί τον αυταρχισμό και την αστυνομική τρομοκρατία σαν μια φυσιολογική κατάσταση. Στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες χθες. Σήμερα για τους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά. Αύριο πιθανότατα για τους αναρχικούς. Και στο μέλλον, γιατί όχι για τους ομοφυλόφιλους και γι’ αυτούς που δεν θέλουν να συμμορφωθούν. Και, τέλος, γίνεται ο χωροφύλακας της Ευρώπης.
Εν κατακλείδι, η τρόικα εσωτερικού προετοιμάζει σε βάθος χρόνου την εναλλακτική λύση του συστήματος, που δεν είναι άλλη από τη Χρυσή Αυγή. Ηδη λειτουργεί σαν παρακράτος με την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης. Αλλά λειτουργεί και σαν κράτος μέσα στην Αστυνομία, που έχει αναλάβει τον ρόλο των βασανιστών, δηλώνοντας και την ταυτότητά τους. Και ποιος θα φανταζόταν πως ανάμεσα στους προστάτες της Χ.Α., κρατικής ή παρακρατικής, θα ήταν οι κ. Κουβέλης, Ρουπακιώτης, Μανιτάκης; Πήραν ποτέ θέση για τα βασανιστήρια; Η σιωπή είναι συνένοχη.
*Στοιχεία από την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
perkor29@gmail.com
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των συντακτών

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Τηλέ-γραφος: Κραυγή απόγνωσης μέσα από την κόλαση των στρατοπέδ...

Τηλέ-γραφος: Κραυγή απόγνωσης μέσα από την κόλαση των στρατοπέδ...: HELP. HELP. HELP. HELP. HELP. HELP. HELP. HELP. HELP. Η παρακάνω φωτογραφία είναι του Κυριάκου Μπάνου από την Εργατική Αλληλεγγύη. Πρ...

Όλα αυτά γίνονται σε μια υποτίθεται πολιτισμένη χώρα όπως η Ελλάδα.  Μ' έναν πληθυσμό όσο της χώρας να έχουμε μετανάστες στο Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία αλλά και στα πιο απόμακρα μέρη. Προχθές άκουσα για μια Ελληνίδα στην Βόρειο Κορέα..... Θέλω να πω δεν αισθάνομαι καθόλου άνθρωπος.....

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

29χρονη από τη Συρία: «Προτιμώ τον πόλεμο από το ρατσισμό στην Ελλάδα» «Ξεφύγαμε απ τον πόλεμο και το θάνατο, για να ζήσουμε αυτό;"

Τη μαρτυρία της καταθέτει στην ιστοσελίδα 1againstracism.gr, της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες η 29χρονη Ζιχάν από τη Συρία. Μητέρα έξι παιδιών αναγκάστηκε λόγω του πολέμου να ξεριζωθεί από τον τόπο της και να έρθει στην Ελλάδα, για την οποία είχε πληροφορίες ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και φιλόξενοι. Μετά την περιπέτεια της και την εχθρότητα που αντιμετώπισε, η Ζιχάν, δηλώνει τώρα ότι προτιμά τον πόλεμο από την Ελλάδα. «Ξεφύγαμε απ” τον πόλεμο και το θάνατο, για να ζήσουμε αυτό;", αναρωτιέται χαρακτηριστικά. 
 Η 29χρονη περιγράφει την «εμπειρία» της στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ: «Μέσα από συγκρούσεις και κακουχίες, ταξίδευε για εβδομάδες αναζητώντας ασφάλεια. Φτάνοντας στον προορισμό της, γνώρισε από αδιαφορία μέχρι ρατσισμό. 
Η ιστορία της συμπυκνώνει το δράμα των Σύρων προσφύγων. Όμως η ίδια δεν το βάζει κάτω. Αγωνίζεται, επιμένει, διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, επιβιώνοντας μέρα τη μέρα σε ένα επικίνδυνο παρόν. «Η μητέρα μου ήταν καθηγήτρια αγγλικών. Όμως εγώ παράτησα το σχολείο μετά το γυμνάσιο για την παντρειά» διηγείται χαμογελαστή η 29χρονη Ζιχάν, χαϊδεύοντας το κεφάλι του μικρότερου από τα έξι παιδιά της – της τετράχρονης Λουλού. «Ο άντρας μου ήταν φωτορεπόρτερ και μέναμε στο Καμισλί, στα βορειοανατολικά σύνορα της Συρίας, με το Ιράκ και την Τουρκία. Είχαμε τρία μαγαζιά, χωράφια… Ζούσαμε καλά» αναπολεί. «Όλα ξεκίνησαν με τις αντικαθεστωτικές πορείες και σύντομα ακολούθησε η ακρίβεια.
 Ό,τι έκανε στην αγορά ένα ευρώ, πλέον το έβρισκες με δύο. Σιγά σιγά, άρχισαν οι εκρήξεις, οι βόμβες στα σχολεία κι οι πυροβολισμοί στο πλήθος εν ψυχρώ. Απ’ τη σφαγή σε ένα διπλανό χωριό κανείς δεν ξέρει πόσοι έπεσαν νεκροί. Ο άντρας μου φωτογράφιζε τις πορείες, μέχρι που τον συνέλαβαν και μπήκε φυλακή» διηγείται με σπασμένη φωνή η Ζιχάν. Όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν, ήταν ο γαμπρός της εκείνος που τους προέτρεψε να φύγουν παράνομα προς την Τουρκία. Άλλωστε μες στον πόλεμο πώς να βγάλεις διαβατήριο; «Ήταν Σεπτέμβρης του 2012 και τα σύνορα κοντά στην πόλη μου ήταν κλειστά» συνεχίζει. «Έτσι, έπρεπε να διανύσουμε τα 400 χλμ. μέχρι το Χαλέπι, ώστε να φύγουμε από το πέρασμα Μπαμπ Ελ Χάουα. Για τους επτά μας δεν ζήτησαν πολλά χρήματα – δώσαμε περίπου 600 ευρώ για να διασχίσουμε τα σύνορα. Τα χρήματα όμως που ξοδέψαμε για να πάμε από τη μια πόλη στην άλλη ήταν πολύ περισσότερα. Αποφεύγαμε τον κεντρικό δρόμο και κάναμε τη διαδρομή πρώτα με το αυτοκίνητο, μετά με τα πόδια, μετά πάλι με αυτοκίνητο… 
Παντού είχε οδοφράγματα και μπλόκα, στα οποία έπρεπε να πληρώσουμε για να μας αφήσουν να φύγουμε. Κάποιες φορές μας πυροβολούσαν. Ήμουν μόνη με τα έξι παιδιά μου». Το πέρασμα στην Ευρώπη Από την πόλη Ρεϊχανλί, η οικογένεια βρέθηκε στη Σμύρνη. Στόχος της ήταν να περάσει απέναντι, σε μια άλλη Ελλάδα από εκείνη που γνώρισε τελικά. «Δεν ξέραμε κανέναν εδώ, όμως οι πληροφορίες που είχαμε ήταν πως η Ελλάδα είναι καλή», εξηγεί η Ζιχάν. «Πως είναι φιλόξενη και οι άνθρωποι θα μας βοηθήσουν να βρούμε σπίτι και σχολείο για τα μικρά. Περίμενα να είναι πολύ όμορφα, πραγματική Ευρώπη. Περίμενα ότι θα λυθεί το πρόβλημα με τα χαρτιά από την πρώτη μέρα κι ότι θα αλλάξει η ζωή μου. Ότι φεύγω απ’ τον πόλεμο και θα πάω στον παράδεισο. Ότι εκεί εκτιμούν τις γυναίκες και τα παιδιά». 
 Σε συνεννόηση με τους διακινητές, η Ζιχάν περίμενε ένα μήνα μέχρι να φτιάξει ο καιρός και να κάνει το ταξίδι. Στο μεταξύ, έμενε σε ένα δώμα που της είχε βρει κάποιος μακρινός συγγενής σε μια ταράτσα. «Πληρώσαμε 10.000 ευρώ για το ταξίδι. Μας είπαν ότι θα γίνει με ένα μεγάλο καράβι και θα κρατήσει 40 λεπτά. Μια μέρα, μας πήραν με αυτοκίνητα και μας κατέβασαν σε ένα λιμάνι. Όταν είδα το φουσκωτό που μας περίμενε, τρελάθηκα. Τους είπα ότι δεν μπαίνουμε εδώ, γιατί είναι σίγουρο ότι θα πνιγούμε. Μου είπαν ότι, αν δοκιμάσουμε να γυρίσουμε πίσω, θα μας πυροβολήσουν». 
 Στο φουσκωτό βρίσκονταν 30 άτομα – όλοι Σύροι, άντρες, γυναίκες και παιδιά. «Συνολικά, μείναμε στο νερό για οχτώ ώρες. Η θάλασσα είχε φουσκώσει επικίνδυνα. Όταν όμως μας είδαν οι Έλληνες, μας έκαναν νόημα να γυρίσουμε πίσω. Εμείς μείναμε στο ίδιο σημείο. Άρχισε να έχει πολύ κύμα και με τα δύο μου χέρια σήκωσα το μικρό μου κοριτσάκι στον αέρα. Κάποια στιγμή πήγε να μου γλιστρήσει και να αναποδογυρίσει όλη η βάρκα. Τα κύματα έμπαιναν μέσα της και είχε αρχίσει να βυθίζεται. Τότε, οι Έλληνες μας πήραν. Μαζί μου είχα δύο μικρές βαλίτσες και μία τσάντα ώμου. Στη μια βαλίτσα βρίσκονταν τα τελευταία μου χρήματα – 6.000 ευρώ. 
Μέσα στην αναταραχή ωστόσο, έχασα ό,τι είχα και δεν είχα». «Φτάσαμε στο Αγαθονήσι» συνεχίζει η Ζιχάν. «Μείναμε τρεις ημέρες φυλακή, με τα ρούχα μας ακόμα βρεγμένα. Το χαρτί που μας έδωσαν ήταν χαρτί απέλασης. Μας έβαλαν στο πλοίο και μας κατέβασαν στη Σάμο. Κι εκεί ξαναβρεθήκαμε στα κρατητήρια. Αφού μας άφησαν να φύγουμε, κοιμόμασταν στην παραλία για δυο μέρες. Φυσούσε πάρα πολύ κι ήμουν αναγκασμένη να χτυπάω τις πόρτες και να ζητάω φαγητό για τα παιδιά. Η αστυνομία είπε ότι όποιος δεν έχει 35 ευρώ, δεν ανεβαίνει στο καράβι για Πειραιά. Ευτυχώς, μου έδωσαν τα χρήματα οι άλλοι Σύροι που βρίσκονταν μαζί μου». Μια αθηναϊκή ιστορία «Στον Πειραιά, τρεις νέοι από τη Συρία με ρώτησαν πού θα πάω. Τους είπα ότι δεν ξέρω κανένα και ότι δεν έχω καθόλου χρήματα. Κι έτσι, με πήραν μαζί τους. Μέναμε σε ένα υπόγειο 20 άτομα, μέχρι να βρούμε κάποιον να μας βοηθήσει. Μια μέρα μας πέταξαν όλους μαζί στο δρόμο, κάτω απ’ τη βροχή. Μέχρι σήμερα, έχουμε αλλάξει πέντε σπίτια. 
Αυτό που μένω τώρα, το νοικιάζει ένας άλλος Σύριος νεαρός, ο οποίος με είδε με τα παιδιά και μου πρότεινε να με φιλοξενήσει. Από ντροπή και σεβασμό ωστόσο, εκείνος δεν έρχεται καθόλου. Μου μίλησαν και μια άλλη γυναίκα, που μου είπαν ότι βοηθά. Τελικά είναι κι αυτή μια χήρα πρόσφυγας, που της στέλνει λεφτά ο αδελφός της από τη Νορβηγία». «Για φαγητό, πηγαίνω στις λαϊκές και μαζεύω ό,τι περισσέψει» συνεχίζει η Ζιχάν. «Εγώ, που είχα μια καλή ζωή, πηγαίνω στην εκκλησία και μου δίνουν συσσίτιο! Κάποιοι άλλοι Σύροι μου φέρνουνε κουβέρτες. 
Εν τω μεταξύ, ο άντρας μου δεν ξέρω που βρίσκεται. Το τηλέφωνο στους συγγενείς μας κοστίζει και δεν υπάρχουν γραμμές…» «Η κοινωνία μάς φέρεται εχθρικά» προσθέτει με απογοήτευση. «Όταν ακούνε τα παιδιά μου να μιλάνε ξένη γλώσσα, τα διώχνουν για να πάνε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Στη λαϊκή τις προάλλες, μια γυναίκα έπιασε την κόρη μου και άρχισε να την σπρώχνει. Τι διαφορά έχουμε εμείς για να μας αντιμετωπίζουν έτσι; Αυτοί δεν πέρασαν δυσκολίες, δεν πέρασαν πολέμους; Γιατί μας κάνουν αυτά που μας κάνουν; 
Εχθές είχα φωνάξει δύο νεαρούς απ’ τη Συρία για να φτιάξουν το πλυντήριο του σπιτιού. Τη στιγμή που έμπαιναν στην πολυκατοικία μου, πέρασαν αστυνομικοί και τους συνέλαβαν. Η μεγάλη μου κόρη κατέβηκε να δει τι γίνεται. Παραλίγο να τη συλλάβουν και αυτή. Έκλαιγα όλο το βράδυ. 
Αν μου πειράξουν τα παιδιά, κι έγκλημα κάνω». «Έχω σκεφτεί μέχρι και να γυρίσω στον πόλεμο» καταλήγει η Ζιχάν. «Τον προτιμώ απ” την Ελλάδα. Σκέφτομαι να πουλήσω ό,τι έχω και δεν έχω στη Συρία, μόνο και μόνο για να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά μου, να σπουδάσουν και να πάρουν καλά πτυχία. Ξεφύγαμε απ” τον πόλεμο και το θάνατο, για να ζήσουμε αυτό;»


_______________________
Πηγή: www.lifo.gr

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Με λένε Πέτρο Καπετανόπουλο



Εδώ και λίγο καιρό, εξ αιτίας της διαμαρτυρίας μου σε αστυνομικούς για κακοποίηση ενός μετανάστη που είχαν ήδη συλλάβει, βρίσκομαι αντιμέτωπος με βαριές κατηγορίες.
Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι η εξιστόρηση της προσωπικής μου ταλαιπωρίας και οι πολιτικές της προεκτάσεις. Έχει ήδη δημοσιευθεί και αναπαραχθεί σε αρκετά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα καθώς και στο διαδίκτυο. Στο πλαίσιο αυτής της προσωπικής μου ταλαιπωρίας, είχαμε θέσει από την αρχή σαν στόχο, με το δικηγόρο μου, και προφανώς τους συντρόφους και τους φίλους που με στηρίζουν, τη μεγαλύτερη δυνατή δημοσιοποίηση. Τη δημοσιοποίηση του αίσχους σαν πρώτη απάντηση από τη μεριά μας.
Έχω όμως τη χαρά και την υποχρέωση να αναφερθώ και σε κάποιους ανθρώπους που με τη συμβολή τους, η ιστορία αυτή έχει φτάσει πολύ μακριά.

Εντελώς ξαφνικά λοιπόν, παραμονή Χριστουγέννων, διαβάζω σε κάποια εφημερίδα, πως έχει φτιαχτεί ένα σάιτ που μαζεύει υπογραφές «Υπέρ Πέτρου Καπετανόπουλου». Αιφνιδιάζομαι. Μπαίνω στο σάιτ και μάλιστα έχουν μαζευτεί οι πρώτες 150 υπογραφές. Παθαίνω πλάκα! Ποιοι είναι τούτοι εδώ που εν αγνοία μου…

Διαβάζω παρακάτω: Μηνύματα. Συμπαράστασης. Αλληλεγγύης. Βουρκώνω. Αλλά έχω και τις ενστάσεις μου. Βρε ποιοι είναι τούτοι εδώ που το έστησαν; Συνεχίζω να διαβάζω και ξαναβουρκώνω. Μέσω του μέιλ κάνω την επαφή. Η πρώτη μου κουβέντα -προς την άγνωστή μου ως τότε, δημοσιογράφο και σύμβουλο ψυχικής υγείας Κρυσταλία Πατούλη, στο τηλέφωνο, ήταν ευγενικά επιθετική: «μα καλά δε μπορούσατε να με ρωτήσετε πριν»;
Με βούτηξε απ’ τα μούτρα: «άκουσε να σου πω, αυτό που έγινε μ’ εσένα ξεπερνάει κι εσένα κι εμάς. Είμαστε Έλληνες πολίτες που διαμαρτύρονται για αυτό που έχει συμβεί. Έχεις καμιά διαφωνία με το κείμενο;».
«Όχι βρε παιδί μου, αλλά…»
«Καλά, αφού δεν έχεις συνεχίζουμε»!
Συνεχίζουμε λοιπόν…

Έρχονται καταιγιστικά υπογραφές και συγκλονιστικά μηνύματα απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό.Από παλιούς συμφοιτητές, που έχω να μάθω νέα τους είκοσι χρόνια. Από κάποιους έχοντες δημόσιο λόγο -όχι πολλούς, αλλά γι’ αυτό σημαντικούς. Από ανθρώπους γνωστούς, αλλά ως επί το πλείστον άγνωστους σε μένα. Που θέλω πια να τους κάνω όλους φίλους. Φίλους κανονικούς, όχι σαν του φέισμπουκ. Να πάω στην Κατερίνη ή στη Λάρισα και να πιω ένα τσίπουρο μαζί τους.
Γνώρισα από κοντά την Κρυσταλία. Τον άνθρωπο που έστησε το σάιτ και πήρε την πρωτοβουλία. Έναν άνθρωπο παθιασμένο, που παράτησε τα πάντα επί μέρες, που έκανε 48ωρα αγρύπνιας με τσιγάρα και καφέ πάνω στον υπολογιστή, για να δουλεύει και να συντονίζει την ομάδα της, ώστε να φτάσει η διαμαρτυρία πολύ μακριά.

Επειδή έχει μια πίστη που τη βροντοφωνάζει: Δεν είσαι αυτό που λες, αλλά αυτό που κάνεις. Και επειδή πίστεψε στο σημαντικό αυτής της ιστορίας -στο να διαμαρτύρεσαι για τη κακοποίηση ενός ανθρώπου...Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στην Κρυσταλία. Και στον Μιχάλη Καβουριάρη, στον Γιάννη Προβελέγγιο, στην Laura Weikel, στους μεταφραστές Christine Cooreman, Ρένια Πουρνάρα και Κρίτων Ηλιόπουλο, όπως και την Πόπη, που εργάζονται πυρετωδώς μαζί της - λόγω της ημερομηνίας κατάθεσης της λίστας υπογραφών στην Εισαγγελία.

Κάθε ιστορία βγάζει «ηθικόν δίδαγμα». Εγώ, με την «Επιτροπή Αλληλεγγύης» θα συνεχίσουμε να μαζεύουμε υπογραφές στο δρόμο και στους εργασιακούς χώρους, με τον παραδοσιακό τρόπο: στιλό, χαρτί, τζίφρα. Το κίνημα, μέσω διαδικτύου. Προφανώς κάθε διαδικασία έχει τη σπουδαιότητά της και αλληλοσυμπληρώνονται.Το ηθικόν δίδαγμα που εγώ εξάγω, δεν έχει να κάνει με τη διαδικασία, αλλά με την ουσία:

μη φοβόμαστε τίποτα, εκεί έξω έχει πολλούς, προφανώς αγνώστους σε μας που είναι μαζί μας, δίπλα μας. Και όπως λέει η φίλη μου η Μέλπω «είμαστε πολλοί, θα γίνουμε περισσότεροι και στο τέλος θα νικήσουμε».-
Πέτρος Καπετανόπουλος
***Σημείωση - υπενθύμιση από το κίνημα διαμαρτυρίας:

Οι πρώτες υπογραφές από τις 22/12/12 έως και τις 6/1/13 το πρωί, θα κατατεθούν με υπόμνημα στην Εισαγγελία. Για ότι νεώτερο, θα ενημερώνουμε στο yperkapetanopoulou.wordpress.com. Εν τω μεταξύ,συνεχίζεται ακατάπαυστα η συλλογή υπογραφών. Διαδίδουμε και ζητάμε συμπαράσταση και από το εξωτερικό...Συγχρόνως, το κείμενο διαμαρτυρίας είναι πλέον διαθέσιμο στα Αγγλικά, Ισπανικά, Ιταλικάκαι Γαλλικά, ενώ λάβαμε και το πρώτο μήνυμα συμπαράστασης από τη Βραζιλία, και συνεχώς ενημερώσεις αναδημοσιεύσεων της προσπάθειας του κινήματος, από άλλες χώρες.
Η συλλογή υπογραφών διεξάγεται με ειδική ηλεκτρονική φόρμα στα ελληνικά και στα αγγλικά, αλλά και μέσω avaaz.org στα ελληνικά και αγγλικά με τίτλο: "In Greece, being a citizen and a human being is a felony!"
Ευχαριστούμε όλους για την συμπαράσταση, όπως επίσης και όσους συμμετέχετε εθελοντικά σε όλη αυτή την προσπάθεια, αλλά και για τις πρωτοβουλίες, τις ιδέες και τις προτάσεις, με στόχο την καλύτερη επικοινωνία της συγκεκριμένης διαμαρτυρίας που αφορά όλους μας στο πρόσωπο του Πέτρου.
Κίνημα υπέρ του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου, υπέρ της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και κατά κάθε είδους φασισμού, όποια μάσκα κι αν φοράει.

Δεν θα επιτρεψουμε την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, και του χρέους μας για μια πιο δίκαιη κοινωνία, στο πρόσωπο του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου... στο πρόσωπο όλων μας...-
SING THE PETITION – FIRMEN AQUI LA PROTESTA – FIRMARE LA PROTESTA QUI - ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ (ENGLISH / FRANÇAIS / ESPAÑOL / ITALIANO)
MANIFEST IN ENGLISH: In Greece, being a citizen and a human being is a felony!
LA MANIFESTATION EN FRANÇAIS: En Grèce, être citoyen et être humain relève du crime!
LA PROTESTA EN ESPAÑOL: EN GRECIA SER CIUDADANO Y HUMANO ES UN DELITO!
LA MANIFESTAZIONE IN ITALIANO: In Grecia, essere cittadino ed umano è un crimine!
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ: Στην Ελλάδα το να είσαι πολίτης και άνθρωπος είναι κακούργημα!
***
ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Π. ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ελλιπή στοιχεία που λάβαμε σε μορφή ιμέιλ ή σχολίων
***"Κανένας μόνος του."
yperkapetanopoulou.wordpress.com
via Tvxs

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Καταγγελία για ξυλοδαρμό ανηλίκου αλλοδαπού από αστυνομικό

Ειδησεογραφία



Αντιδράσεις μετά από καταγγελίες για ξυλοδαρμό ανηλίκου αλλοδαπού υπηκόου Πακιστάν από αστυνομικό στο κρατητήριο ανηλίκων της Αμυγδαλέζα
Σύμφωνα με τις κατηγορίες, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, αστυνομικός κλώτσησε επανειλημμένα στο στομάχι 11χρόνο με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει σοβαρά και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο..
Πακιστανοί κρατούμενοι αναφέρουν ότι ζήτησε απλά να πάει στην τουαλέτα και προσθέτουν ότι δεν είναι το μοναδικό περιστατικό βασανισμού.
Καταγγέλλουν επίσης ότι συχνά δέχονται ξυλοδαρμούς από τους αστυνομικούς χωρίς λόγο, ενώ για δύο ημέρες δεν τους είχαν δώσει φαγητό.
Μετά το περιστατικό δεκαπέντε ανήλικοι κρατούμενοι προχώρησαν σε απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς από φύλακες, ενώ ζητούν την τιμωρία του αστυνομικού που χτύπησε βάναυσα τον 11χρονο
Σχετική ανακοίνωση εξέδωσε η Κίνηση Ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή και η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος.


Η ανακοίνωση:

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Απεργία πείνας μετά από βασανισμό ανηλίκου από αστυνομικό στην Αμυγδαλέζα
Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς αστυνομικός στο κρατητήριο ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα κλώτσησε στο στομάχι και τραυμάτισε τον ανήλικο κρατούμενο Τζουνέντ Σουμπεχάν, 11 χρόνων, ο οποίος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο για περίθαλψη. Ο ανήλικος ζήτησε απλά να πάει στη τουαλέτα.
Οι βασανισμοί δεν είναι μεμονωμένοι όπως καταγγέλλουν Πακιστανοί κρατούμενοι. Συχνά δέχονται ξυλοδαρμούς χωρίς κανένα λόγο από αστυνομικούς ενώ για 2 μέρες δεν τους είχαν δώσει φαγητό.
Προχώρησαν από σήμερα σε απεργία πείνας δεκαπέντε ανήλικοι κρατούμενοι διαμαρτυρόμενοι για τους βασανισμούς και τη χυδαία ρατσιστική αντιμετώπιση με βρισιές.
Να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που βασανίζουν τους ανήλικους κρατούμενους.
Να αφεθούν ελεύθεροι οι ανήλικοι μετανάστες, χωρίς χαρτιά και αν δοθεί άσυλο για ανθρωπιστικούς λόγους.

Τη μεγάλη απάντηση θα δώσουμε με την αντιφασιστική αντιρατσιστική κινητοποίηση στις 19 Γενάρη-Αθήνα πόλη αντιφασιστική, με συλλαλητήριο στην Ομόνοια στις 14.00 και συναυλία στο Σύνταγμα στις 16.00.

______________________