Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

επιμέλεια σελίδας: Πάνος Αϊβαλής, δημοσιογράφος, επι-κοινωνία // email: panosaivalis@gmail.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ξενοφοβία
// το αίσθημα φόβου ή και αποστροφής προς τους ξένους: η - προκαλεί ρατσιστική συμπεριφορά. - ξενόφοβος, ξενοφοβικός Ελλ. λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη

Ξενοφοβία (από το "ξένος" + "φόβος") είναι όταν ένας άνθρωπος είναι επιφυλακτικός ή αντιπαθεί κάτι ή κάποιον που δεν είναι δικό του, δηλ. δεν ανήκουν στην ίδια εθνικότητα, θρησκεία κ.α. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

κιτρινισμένες λιθο-γραφίες... για τον άνθρωπο και τις αξίες που χάθηκαν στην εποχή μας...

~

..................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

Μετάφραση - Translate

Ειδήσεις

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Εμάς, μας ρώτησε κανείς; Εμείς θέλουμε τα προσφυγόπουλα στο σχολείο μας! Kείμενο μαθητών της ΣΤ' τάξης του 106ου Δημ Σχολείου ΑΘΗΝΩΝ


''Τον τελευταίο καιρό ακούμε από κάποιους γονείς και μεγάλους στην Ελλάδα, να δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Εμάς όμως μας ρώτησε κανείς; Είναι παιδιά που έχουν έρθει από χώρες που γνώρισαν τον πόλεμο, πέρασαν πολλά μέχρι να έρθουν εδώ τραυματισμένα και άρρωστα, ενώ πολλά απ’ αυτά έχασαν τη ζωή τους. Τώρα ζούνε σε οικόπεδα τριγυρισμένα από σύρμα χωρίς να τρέφονται καλά. Δεν φτάνει μόνο αυτό, τώρα δεν τους θέλουν και στα σχολεία. 
Μας φαίνεται παράξενο και μας προκαλεί έκπληξη και απογοήτευση ότι γονείς, σκέφτονται έτσι για κάποια άλλα παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν και δικά τους και δεν τα δέχονται με οποιαδήποτε προϋπόθεση. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνουμε όλοι πρόσφυγες, όπως πολλοί από εμάς υπήρξαμε παλαιότερα. Εμείς οι μαθητές της Στ’ τάξης του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών δηλώνουμε ότι επιθυμούμε και καλωσορίζουμε τα προσφυγόπουλα στο σχολείο μας, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φυλής χωρίς καμία προϋπόθεση.
 Είναι παιδιά σαν κι εμάς που χρειάζονται την αλληλεγγύη μας, την αγάπη μας, την συμπόρευσή μας για μόρφωση, για ελευθερία, ζωή χωρίς πόλεμο, ρατσισμό και εκμετάλευση από τους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Όλοι είμαστε ίσοι σε έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς, σαν μια μεγάλη κοινότητα''


Υ/Γ Τα παραπάνω κείμενο το συνόδευσαν με ένα ποίημα του Παλαμά: 
Μια στράτα χιλιοπατημένη 
τον καβαλάρη νηστικό 
τον πεζοδρόμο διψασμένο
 θάφτει στον κουρνιαχτό.
 Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω 
με μια βρυσούλα στην αυλή 
πάντα η γωνιά του θα καπνίζει
 κι η θύρα του ανοιχτή.
Επίλογος Μια ηχηρή απάντηση έδωσαν σε όλους του συλλόγους γονέων και κηδεμόνων που αποφάσιζαν να κλείσουν τις πόρτες των σχολείων στα προσφυγόπουλα, τα παιδιά της ΣΤ' τάξης του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών (κοινωνικό δίδαγμα)...
__________
http://anatoli-neamakri.blogspot.gr/

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

Σήμερα τα σχολεία ξανάγινε μελίσσια


Myrsini Zorba






Σήμερα τα σχολεία ξανάγινε μελίσσια. Σ΄ ένα μήνα θα διαβούν την πόρτα τους και τα παιδιά που πέρασαν θάλασσα. Μεγάλες προσδοκίες για όλα τα παιδιά, αυτοεκτίμηση για την κοινωνία μας και ικανοποίηση για τις κοινότητες όσων πιστεύουν στο δικαίωμα στην εκπαίδευση.

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Άρης Μεσσήνης: «Όταν πρέπει να βοηθήσεις έναν μετανάστη ξεχνάς πως είσαι φωτογράφος»

Στο φωτογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου Άρη Μεσσήνης το βραβείο φωτοειδησεογραφίας 2015 για τη δουλειά του για τη μαζική άφιξη μεταναστών στη Λέσβο. 



O Έλληνας φωτογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου (AFP) Άρης Μεσσήνης κέρδισε το περασμένο Σάββατο το βραβείο Visa d’ or του διεθνούς φεστιβάλ φωτοειδησεογραφίας Visa pour Image στο Περπινιάν της Νότιας Γαλλίας.

Το βραβείο του απονεμήθηκε για τη δουλειά του με θέμα τη μαζική άφιξη μεταναστών το 2015 στη Λέσβο. «Κατέγραψα τον αγώνα τους για μια καλύτερη ζωή», δήλωσε ο φωτογράφος παραλαμβάνοντας το βραβείο.
«Ο φωτογράφος μας Άρης Μεσσήνης έκανε μια αξιοσημείωτη δουλειά πάνω στους μετανάστες μ’ αυτή τη δυνατή και συγκινητική σειρά φωτογραφιών που αναστατώνει τον θεατή», συγχαίρει σε ανακοίνωσή του ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Γαλλικού Πρακτορείου Εμανουέλ Ογκ. «Αυτό το Visa d’ or ανταμείβει επίσης το σύνολο των ομάδων του AFP που καλύπτουν παντού στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή τη μεταναστευτική κρίση», προσθέτει.
Οι φωτογραφίες του Άρη Μεσσήνη, συνταρακτικές και τραβηγμένες όσο το δυνατόν πιο κοντά στη δράση -εικονίζουν σωσίβια γιλέκα και συντρίμμια πλοίων ξεβρασμένα σε μια απόκρημνη ακτή, ανθρώπους που φωνάζουν από τη χαρά τους που έφθασαν, επιχειρήσεις διάσωσης- έκαναν τον γύρο του κόσμου. Υπεύθυνος φωτογραφίας στο γραφείο του Γαλλικού Πρακτορείου στην Αθήνα, ο 39χρονος Άρης Μεσσήνης, γιος φωτορεπόρτερ, εργάζεται από το 2003 για το AFP. Η λιβυκή κρίση και κυρίως η μάχη της Σίρτης ήταν το 2011 ο πρώτος πόλεμος που κάλυψε. Πολύ γρήγορα ξεχώρισε με το ταλέντο και το θάρρος του. Για την κάλυψη αυτή, τιμήθηκε το 2012 με το βραβείο Bayeux-Calvados των πολεμικών ανταποκριτών. Κάλυψε στη συνέχεια τον πόλεμο στη Συρία ενώ συνέχιζε παράλληλα να καλύπτει την ελληνική επικαιρότητα.
Μετά, το καλοκαίρι του 2015, η Λέσβος βρέθηκε στο επίκεντρο της μεταναστευτικής κρίσης. «Αυτό που με σοκάρει περισσότερο στην κάλυψη αυτού του θέματος είναι ότι σκέπτομαι πως δεν βρισκόμαστε σε πολεμική ζώνη. Πως δουλεύουμε σε ζώνη ειρήνης. Όμως τα συναισθήματα που περνούν από τον φακό μου είναι άξια μιας πολεμικής σκηνής», έγραψε σε άρθρο του που δημοσιοποιήθηκε από το μπλογκ του AFP «Making of».
«Είναι δύσκολο επίσης να πρέπει να μεταδώσεις τα βάσανα των ανθρώπων, τον πόνο τους, ενώ δεν διατρέχεις ο ίδιος κανέναν κίνδυνο. Όταν καλύπτεις έναν πόλεμο, απειλείσαι κι εσύ, είσαι λοιπόν κατά κάποιον τρόπο πιο πολύ στην ίδια θέση με τους ανθρώπους που φωτογραφίζεις», πρόσθεσε στο ίδιο άρθρο. «Όμως εδώ δεν κινδυνεύεις καθόλου. Γι’ αυτό συχνά αφήνω τη μηχανή και βοηθάω. Είναι μια ανάγκη», υπογράμμισε.
Ο Άρης Μεσσήνης κατά τη διάρκεια κάλυψης μιας άφιξης προσφύγων στη Λέσβο (η τελευταία φωτογραφία στο Gallery), κρέμασε τη φωτογραφική του μηχανή στον ώμο για να βοηθήσει ένα μικρό παιδί να πατήσει στη στεριά. Τη σκηνή απαθανάτισε συνάδελφός του και η φωτογραφία με τον Έλληνα φωτογράφο να σηκώνει με το ένα χέρι στον ώμο του, τον μικρό πρόσφυγα, που φορά ακόμα το σωσίβιο έκανε τον γύρο του διαδικτύου. «Όταν έρθει εκείνη η στιγμή και πρέπει να βοηθήσεις έναν πρόσφυγα ή έναν μετανάστη ξεχνάς με ποια ιδιότητα βρέθηκες εκεί. Εκείνη τη στιγμή είσαι άνθρωπος και οποιοσδήποτε άνθρωπος με την έννοια που το λέω θα έκανε το ίδιο», είχε δηλώσει μετά το περιστατικό που σημειώθηκε τον Οκτώβριο του 2015.
Με αυτό το βραβείο του Άρη Μεσσήνη το Γαλλικό Πρακτορείο κέρδισε για δεύτερη συνεχή χρονιά το μεγαλύτερο βραβείο αυτού του φεστιβάλ, που θεωρείται το μεγάλο ραντεβού της φωτοειδησεογραφίας. Πέρυσι ο Μπουλέντ Κιλίτς, τουρκικής υπηκοότητας και υπεύθυνος για το φωτορεπορτάζ στο γραφείο του Γαλλικού Πρακτορείου στην Τουρκία, είχε τιμηθεί με το ίδιο βραβείο για τις εικόνες του από τη διέλευση των τουρκοσυριακών συνόρων από τους πρόσφυγες τον Ιούνιο του 2014. 

Πηγή: http://politis.com.cy/article/otan-prepi-na-voithisis-enan-metanasti-xechnas-pos-ise-fotografos

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

«Τελικές λύσεις» και «νησάκια Ελις» παντού...

  Απόψεις   
 15/08/2016

Τα «οράματα» των φασιστών... και όχι μόνο


Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας


Σε νησιά – στρατόπεδα συγκέντρωσης «προτείνει» να μεταφέρονται οι πρόσφυγες η πρόεδρος του φασιστικού, ρατσιστικού κόμματος, «Εναλλακτική για τη Γερμανία», Φράουκε Πέτρι.
Οπως αναμεταδίδει η DW, η Πέτρι, μιλώντας στην εφημερίδα Bild προτείνει να μεταφέρονται σε νησιά εκτός Ευρώπης πρόσφυγες, των οποίων έχει απορριφθεί η αίτηση ασύλου, αλλά και εκείνοι που εισέρχονται «παράτυπα» στην Ευρώπη. Στα νησιά αυτά, που θα τελούν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, οι άνδρες θα διαχωρίζονται από τις γυναίκες και τις οικογένειες με παιδιά, κάτι που είναι «ασφαλέστερο» και πιο «οικονομικό», σύμφωνα με την ίδια. Παράλληλα, προτείνει να ιδρυθεί μία «Υπηρεσία Επαναπροώθησης» η οποία θα προωθεί τους πρόσφυγες σε αυτά τα νησιά, απομακρύνοντάς τους από τη γερμανική επικράτεια.

Πρότυπο της Πέτρι αποτελεί η Αυστραλία, που εκτοπίζει τους πρόσφυγες στη νήσο Ναουρού στον Ειρηνικό Ωκεανό, καθώς και στην Παπούα-Νέα Γουϊνέα. Την υποστήριξή του σε μία «λύση» τύπου Αυστραλίας έχει εκφράσει και ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς.
Η Πέτρι δεν πρωτοτυπεί. Οχι μόνο επειδή η Αυτραλία ήδη κάνει πράξη την «πρότασή» της, αλλά και διότι η ίδια η «πρόταση» δεν είναι καινούργια και ίσως αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν ως ακόμη μία τεκμηρίωση για το πώς τα αντιπροσφυγικά, φασιστικά και ρατσιστικά «γαυγίσματα» έχουν διαφορετικές αφορμές, αλλά ίδιους πάντα βαθύτερους στόχους.
Το 2001, η τότε υφυπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας, Μπάρμπαρα Ρος, δήλωνε ότι «η μετανάστευση είναι συνολικά καλή για την οικονομία» και, ταυτόχρονα, η Χέλγκε Ανταμ Μέλερ, τότε εκπρόσωπος του Συντηρητικού Κόμματος Δανίας σαν να «συμπλήρωνε»: «Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να βάλουμε τους εγκληματίες αυτούς, κυρίως από τη Ρωσία, από την πρώην ΕΣΣΔ και από τις πρώην χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, σε ένα μέρος όπου δε θα μπορούν να βλάψουν την κοινωνία, ενώ θα περιμένουν να εξεταστούν με επείγουσες διαδικασίες οι αιτήσεις τους για άσυλο, οι οποίες είναι πρακτικά απαράδεκτες, επειδή είναι αβάσιμες».
Παρά τα φαινόμενα, οι παραπάνω τοποθετήσεις δεν είναι καθόλου διαφορετικές. Ακόμη και όταν ο Μέλερ προτείνει, όσοι ζητούν άσυλο και διαπράττουν αδικήματα, να εκτοπίζονται στο νησί Μίντελφορντ, ανοιχτά της Κοπεγχάγης, δεν λέει τίποτε διαφορετικό από την πρόταση της σοσιαλδημοκράτισσας υπουργού Εσωτερικών της Δανίας Κάρεν Γέσπερσεν το καλοκαίρι του 2000, να απομονώνονται οι πρόσφυγες που διαπράττουν αδικήματα σε ένα έρημο νησί. Και οι δύο κινούνται στο πλαίσιο «καλός πρόσφυγας ίσον φθηνή και χωρίς δικαιώματα εργατική δύναμη», γι’ αυτό και ήταν πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους, όταν μιλούσαν για «διάπραξη αδικημάτων». Διότι αυτή η φράση «βλέπει» πολύ μακρύτερα από τα μαχαιρώματα στα γκέτο. «Βλέπει» στη «συγχώνευση» των κοινωνικών αγώνων στην ποινική νομοθεσία, κάτι που δεν αφορά μόνο τους πρόσφυγες, αλλά την εργατική τάξη εν γένει.


Ολα αυτά, χρόνια πριν ξεσπάσει η σημερινή προσφυγική τραγωδία.


Από αυτή την άποψη, η «σκέψη» των δύο Δανών πολιτικών «αντιπάλων» συναντιέται με τις διαπιστώσεις της Ρος, ότι «τα μέλη του πληθυσμού της Βρετανίας που γεννήθηκαν στο εξωτερικό συνεισφέρουν 10% περισσότερο εθνικό εισόδημα απ’ ό,τι αποσπούν». Γι’ αυτό και η τότε βρετανική κυβέρνηση «έχει ήδη απαντήσει στις πιεστικές εκκλήσεις των εργοδοτών που αντιμετωπίζουν έλλειψη εργατικών χειρών», επανεξετάζοντας και απλουστεύοντας «τη διαδικασία έκδοσης άδειας εργασίας» και αυξάνοντας «το ποσοστό των νέων που γίνονται δεκτοί στο πλαίσιο του Προγράμματος Νέων Εποχικών Εργαζομένων».
Για το μετανάστη εργάτη, αυτή η «απλούστευση» σημαίνει πως όχι μόνο θα προσαρμοστεί στις ανάγκες των εργοδοτών, αλλά και στις απαιτήσεις τους για υπάκουους εργαζόμενους. Οσοι δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις, θα απελαύνονται, θα εκτοπίζονται, ή, στην καλύτερη περίπτωση, δε θα περνούν καν τα σύνορα. Γι’ αυτό και η Ρος πρόσθετε ότι «η αναγκαιότητα ελέγχου της μετανάστευσης, καθώς και μέτρων, με στόχο να καταπολεμηθεί η λαθρομετανάστευση, είναι αναμφίβολη, αλλά η συμβολή των μεταναστών στη χώρα είναι φανερή και πιστεύω ότι η δυνατότητα να βελτιωθεί είναι όλο και πιο φανερή».
Μετά από όλα αυτά, είναι φανερό ότι το νησάκι Ελις απέναντι από τη Ν. Υόρκη, που «υποδεχόταν» τους μετανάστες στις ΗΠΑ των αρχών του αιώνα, είναι απλό «πταίσμα», μπροστά στα ανατριχιαστικά «οράματα» των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών και των «αντιπάλων» τους, τύπου Μέλερ, τότε, ή Πέτρι σήμερα. Ετσι κι αλλιώς, τα ίδια αφεντικά υπηρετούν: Την αστική τάξη.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2016

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ 14χρονης στα κρατητήρια μεταναστριών στο Ελληνικό...


 (Όταν στα 14 χρόνια σου δεν θέλεις πιά να υπάρχεις στη ζωή, όταν στα 14 χρόνια σου, σου έχουν καταστρέψει κάθε μέρα και κάθε ώρα της ζωής σου, κάθε ελπίδα και κάθε δρόμο. ...Κι όμως από τη ζωή πρέπει να φύγουν κείνοι που δημιουργούν την προσφυγιά!... Να συνέλθουν -ποιά άλλη λέξη υπάρχει;- και κείνοι που με τόση αθλιότητα την "υποδέχονται"...      Δ.Τζ.)
~~~~~~~~~
Την Τρίτη 2 Αυγούστου η Φ, 14χρονη μετανάστρια από το Αφγανιστάν, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού έπειτα από απόπειρα αυτοκτονίας. Η Φ. ήταν κρατούμενη εδώ και 2 μήνες στα κρατητήρια μεταναστριών Ελληνικού, στις άθλιες συνθήκες που έχουμε περιγράψει πολλές φορές*. Σε αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης του ελληνικού κράτους δεν κρατούνται μόνο ενήλικες γυναίκες, αλλά πολλές φορές και ανήλικα παιδιά, άλλοτε με τις μητέρες τους, άλλοτε ασυνόδευτα. Η πρακτική αυτή της αστυνομίας δικαιολογείται από τους "ανθρωπιστές" του ΣΥΡΙΖΑ ως αναγκαίο κακό, λόγω της έλλειψης δομών «φιλοξενίας» για τα ανήλικα.
Δομές φιλοξενίας, σαν τις καταλήψεις στέγης που κατέστειλαν και κατέστρεψαν οι ίδιοι ‘ανθρωπιστές’ στη Θεσσαλονίκη, σαν τις καταλήψεις στέγης / στήριξης μεταναστριών και μεταναστών που απειλούνται με την ίδια μοίρα σε όλη την Ελλάδα.
Ευτυχώς, η Φ. είναι τώρα καλά. Την περιμένουν, όμως, δύσκολες μέρες στο κάμπινγκ "φιλοξενίας" του Ελληνικού (σκηνές μέσα στο λιοπύρι, βρώμα κι αθλιότητα)…

___________
*(βλ. https://allilegioikratoumenonstanotia.wordpress.com/ ). 

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Τέλος στα ρατσιστικά, ομοφοβικά και προσβλητικά σχόλια στο διαδίκτυο σε μπλόγκς και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έρχεται να βάλει η προσαρμογή στην Ελληνική νομοθεσία της ευρωπαϊκής που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της Ένωσης από το 2013




Ιδιαίτερα προσεκτικοί θα πρέπει να είναι από εδώ και στο εξής οι χρήστες διαδικτύου καθώς πριν από λίγες ημέρες η χώρα μας εναρμονίστηκε με την Ευρωπαϊκή οδηγία η οποία προβλέπει την σύλληψη χρηστών για ρατσιστικά, ομοφοβικά και προσβλητικά σχόλια.

Τέλος στα ρατσιστικά, ομοφοβικά και προσβλητικά σχόλια στο διαδίκτυο σε μπλογκς και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έρχεται να βάλει η προσαρμογή στην Ελληνική νομοθεσία της ευρωπαϊκής που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της Ένωσης από το 2013. 
Το ονομαζόμενο πρωτόσκολο του Στρασβούργου κυρώθηκε από την ελληνική βουλή την Πέμπτη.
Οι χρήστες κινδυνεύουν, αν δεν είναι προσεκτικοί να χάσουν την δουλειά τους ή να βρεθούν ακόμη και στην φυλακή. Όπως τονίζει ο πρόεδρος των Ελλήνων χρηστών του διαδικτύου, Νίκος Βασιλάκος, » Ο άλλος δηλώνει μπλόγκερ και αρχίζει και βρίζει αυτό απαγορεύεται. Έχουμε περιστατικά που άνθρωποι λοιδορήθηκαν, έχασαν τη δουλειά τους»…
Αλλά ποια ακριβώς σχόλια και ποιους αφορά η νέα διάταξη; Ο κύριος Βασιλάκος, απαντά πως, » Μας αφορά όλους. Γίνεται παράνομη η άρνηση του ολοκαυτώματος, γίνεται παράνομο το ομοφοβικό σχόλιο, γίνεται παράνομο το ρατσιστικό σχόλιο».
Οι ειδικοί επισημαίνουν την ανάγκη αποφυγής ακραίων αντιδράσεων από χρήστες και πολιτεία. Όπως τονίζει ο τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, Βασίλης Κότσιας, » Στο διαδίκτυο πρέπει να λέγεται ελεύθερα η γνώμη του καθενός , απλά πρέπει να υπάρχει και ένα μέτρο στο θέμα της έκφρασης. Σχετικά με τον ρατσισμό και το διαδίκτυο καλό είναι να μην γίνονται, το διαδίκτυο υπάρχει για να προσφέρει γνώση»…
Όσοι βρεθούν κατηγορούμενοι για συγκεκριμένα σχόλια στο διαδίκτυο που αφορούν την συγκεκριμένη οδηγία, κινδυνεύουν κατά περίπτωση από την επίπληξη έως να βρεθούν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.


Πηγή// via:sahiel.gr
ΠΗΓΗ: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2016/08/blog-post_38.html#ixzz4G6fL5eRh

Το διαδικτυακό περιοδικό Solomon αναφέρεται στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ένα εγχείρημα που φέρνει κοντά ντόπιους και μετανάστες για να γνωριστούν καλύτερα

Ενα περιοδικό που σπάει τα στερεότυπα

omada_solomon.jpg



Η ομάδα του Solomon. Από αριστερά: Η Νόνα, ο Φάνης, ο Χαν, η Λυδία,
 ο Ναντίρ, η Αννα και η Ρόζα | ΦΩΤ.: ΝΑΝΤΙΡ ΝΟΥΡΙ
*
Εδώ και μερικούς μήνες το διαδικτυακό περιοδικό Solomon δεν αποτελεί απλά άλλο ένα μέσο ενημέρωσης που αναφέρεται στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, αλλά ένα εγχείρημα που φέρνει κοντά ντόπιους και μετανάστες για να γνωριστούν καλύτερα ξεπερνώντας στερεότυπα, να συνεργαστούν και να γράψουν για τα θέματα που τους ενδιαφέρουν.
Η ομάδα του, την οποία συναντήσαμε στο Impact Hub Athens όπου συνήθως συγκεντρώνονται για να κάνουν τις συσκέψεις, αποτελείται από τουλάχιστον πέντε διαφορετικές εθνικότητες, αριθμός που αυξάνεται ακόμα περισσότερο εάν προσθέσουμε διάφορους εθελοντές που προσφέρουν τη βοήθειά τους.
«Στην αρχή με τη Ρόζα, που είναι αρχισυντάκτρια, είχαμε την ιδέα να κάνουμε ένα περιοδικό που θα αναφέρεται στο προσφυγικό, τα προβλήματα των μεταναστών κτλ. Νομίσαμε ότι ήταν φοβερή ιδέα, αλλά όταν ήρθαμε σε επαφή με πρόσφυγες και μετανάστες καταλάβαμε ότι δεν χρειάζονταν αυτό. Ηθελαν να εκφραστούν για όλα τα θέματα που τους απασχολούν, όπως εμάς, και όχι να μείνουν σε ένα πλαίσιο γύρω από το μεταναστευτικό», μας λέει ο Φάνης Κόλλιας, που πριν προχωρήσει στην ίδρυση του Solomon έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και σε ΜΚΟ.
Αυτή τη στιγμή στην ομάδα βρίσκονται η Αννα από τη Ρωσία, η Νόνα από τη Λευκορωσία, ο Χαν από το Πακιστάν και ο Ναντίρ από το Αφγανιστάν, ο οποίος εκτελεί και χρέη φωτογράφου.
Οι Ελληνίδες της ομάδας είναι η αρχισυντάκτρια Ρόζα Βασιλάτου, με σπουδές Επικοινωνίας και ΜΜΕ, και η Λυδία Μαυροειδοπούλου, που ασχολείται κυρίως με μουσικά θέματα. Τα άρθρα τους γράφονται τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά για να μπορούν να διαβαστούν πιο εύκολα από μετανάστες αλλά και διεθνές κοινό.
«Στόχος του περιοδικού είναι ακριβώς να γνωριστούν καλύτερα οι Ελληνες και οι μετανάστες. Να φύγουμε από τα στερεότυπα. Ασχολούμαστε με θέματα όπως η κοινωνική οικονομία, η κουζίνα, η μουσική, γειτονιές της Αθήνας στις οποίες μας ξεναγεί κάποιος ντόπιος ή μετανάστης, παίρνουμε συνεντεύξεις κ.ά.», μας λέει η Αννα Μιρόνοβα που έχει σπουδάσει δημοσιογραφία στο Πάντειο και έχει εργαστεί σε ρωσόφωνα έντυπα στη χώρα μας.
ΦΩΤ.: CONSTANTINOS STATHIAS
Αν και κανείς από την ομάδα δεν έχει, ευτυχώς, να μου εξιστορήσει κάποιο ρατσιστικό περιστατικό εις βάρος του, ο Χαν μου λέει μια ιστορία που αποδεικνύει τις αντιφάσεις και τον φόβο για τον άλλον, τον άγνωστο:
«Ημουνα σε μια δουλειά και είχα έναν συνάδελφο που εξέφραζε ακροδεξιές απόψεις όπως να φύγουν οι ξένοι κτλ. Εσύ, μου έλεγε, είσαι εξαίρεση. Με εμπιστευόταν, πηγαίναμε μαζί για καφέ, φαγητό, με έχει φιλοξενήσει στο σπίτι του. Είναι λίγο αστείο όλο αυτό, τώρα που το σκέφτομαι. Νομίζω οφείλεται στον φόβο προς το άγνωστο και όχι σε ρατσισμό».
Καμιά φορά ακόμα κι ένα κομπλιμέντο ίσως δεν είναι το σωστό: «Δεν μου αρέσει να μου λένε “έγινες Ελληνας”. Είμαι Αφγανός που ζει 13 χρόνια στην Ελλάδα. Εχω τον δικό μου πολιτισμό. Ξέρω ότι το λένε για καλό, αλλά σκέφτομαι ότι δηλαδή άμα γίνω Ελληνας έχω αξία σαν άνθρωπος, πριν δεν είχα αξία;» συμπληρώνει ο Ναντίρ.
«Ο στόχος μας είναι μακροπρόθεσμος. Δεν περιμένουμε άμεσα αποτελέσματα, αλλά θεωρούμε ότι όλο αυτό συμβάλλει στην ένταξη και την αλληλοκατανόηση», καταλήγει ο Φάνης Κόλλιας.
Ολη η ομάδα μάς λέει ότι θέλουν το Solomon, που έχει ιδρυθεί ως ΑΜΚΕ, να γίνει η βασική δουλειά τους, αλλά ακόμα υπάρχει μακρύς δρόμος, παρόμοιος με το μακρύ ταξίδι που κάνει ο ελέφαντας Solomon στο «Ταξίδι ενός ελέφαντα» του Ζοζέ Σαραμάγκου, πηγή έμπνευσης των συντελεστών του περιοδικού.
●INFO: www.solomon.gr
_____________

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων

της Μυρσίνης Ζορμπά


6555b84eba6b246e5d364f5ddf412eaaΜετά τα κύματα της Μεσογείου αλλά και της  ανθρώπινης συγκίνησης και συμπαράστασης, πάνω στα οποία ταξίδεψε το προσφυγικό ζήτημα τους προηγούμενους μήνες, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα τη διευθέτηση πιο σταθερών ζητημάτων, όπως είναι η εκπαίδευση των παιδιών. Υπολογίζοντας τα ανήλικα προσφυγάκια σε περίπου 20 χιλιάδες στους  40 καταυλισμούς που αυτή τη στιγμή υπάρχουν σε όλη τη χώρα, πρέπει να σκεφτεί κανείς  τους ευέλικτους τρόπους που τα παιδιά θα έρθουν σε επαφή ξανά με το παιχνίδι και το σχολείο, τυπικό ή άτυπο. Οι  μήνες του καλοκαιριού είναι γι’ αυτό πολύ σημαντικοί για την προσαρμογή τους στη νέα πραγματικότητα και την έναρξη της  νέας περιόδου της ζωής τους, με βάση αναφοράς την κοινότητα του καταυλισμού αλλά και την  επικοινωνία, τις πληροφορίες και τη γνώση που προκύπτει έξω από τον καταυλισμό,  απολύτως απαραίτητα όλα ώστε να αρχίσουν να μπαίνουν  σε πιο κανονικούς ρυθμούς και από Σεπτέμβρη να βρεθούν σε ένα περιβάλλον σχολείου. Για ανήλικους και παιδιά που έχουν υποστεί όλες τις περιπέτειες του πολέμου, των διωγμών και του κινδύνου ζωής, αυτό  είναι ζωτικής σημασίας και όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά συντελεστεί  τόσο το καλύτερο.

Ν.Χουντής: Να χρηματοδοτήσει η ΕΕ την εκπαίδευση των 20000 προσφυγόπουλων στην Ελλάδα»

Nikos Chountis
<nikolaos.chountis@gmail.com>


Ν. Χουντής: «Να χρηματοδοτήσει η ΕΕ την εκπαίδευση των 20000 προσφυγόπουλων στην Ελλάδα».
Ερώτηση Νίκου Χουντή σε Κομισιόν.

Θα χρηματοδοτήσει η ΕΕ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα για να ανταπεξέλθει στα 20.000 επιπλέον παιδιά πρόσφυγες εγκλωβισμένα στην Ελλάδα;
Ποιες ΜΚΟ επωφελούνται από κοινοτικούς πόρους στον τομέα της εκπαίδευσης στη χώρα μας και με ποια ποσά;
Αυτά είναι τα καίρια ερωτήματα που έθεσε ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ Ν. Χουντής στην Κομισιόν ενόψει του επικείμενου ανοίγματος των σχολείων το Σεπτέμβριο.
Ο Ν. Χουντής στην ερώτησή του, υπογραμμίζει ότι το υποχρηματοδοτούμενο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει μέχρι το Σεπτέμβριο να ενσωματώσει τους εγκλωβισμένους ανήλικους πρόσφυγες σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας. Ήδη όμως οι σχολικές αίθουσες, ειδικά στην επαρχία είναι υπερπλήρεις και υποστελεχωμένες μετά από έξι χρόνια μνημονίων, οπότε χωρίς επιπλέον χρηματοδότηση θα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις νέες προκλήσεις.
Ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ, τονίζει επιπλέον, ότι ο αριθμός των προσφύγων που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπολογίζεται σε περίπου 57.000 με ανοδική τάση, εκ των οποίων το 38% είναι ανήλικοι (περίπου 20.000) σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ο Ν. Χουντής επισημαίνει επίσης ότι σύμφωνα με πληροφορίες, πολλές ΜΚΟ διαχειρίζονται ευρωπαϊκούς πόρους ώστε να παρέχουν ανεπίσημη ή άτυπη εκπαίδευση στους ανήλικους πρόσφυγες, οι οποίοι, σύμφωνα με στοιχεία της οργάνωσης Save the Children, έχουν μείνει εκτός εκπαιδευτικών συστημάτων για περίπου 18 μήνες.
Ολοκληρώνοντας, ο Έλληνας ευρωβουλευτής εφιστά την προσοχή στο ότι η ΕΕ δεν έχει δώσει ακόμα σαφή απάντηση ως προς το μέλλον των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα προσφύγων, ενώ είναι επιτακτική η ανάγκη εφαρμογής πολιτικών ενσωμάτωσης ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω ακροδεξιά και εθνικιστικά κινήματα.