Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

επιμέλεια σελίδας: Πάνος Αϊβαλής, δημοσιογράφος, επι-κοινωνία // email: panosaivalis@gmail.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ξενοφοβία
// το αίσθημα φόβου ή και αποστροφής προς τους ξένους: η - προκαλεί ρατσιστική συμπεριφορά. - ξενόφοβος, ξενοφοβικός Ελλ. λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη

Ξενοφοβία (από το "ξένος" + "φόβος") είναι όταν ένας άνθρωπος είναι επιφυλακτικός ή αντιπαθεί κάτι ή κάποιον που δεν είναι δικό του, δηλ. δεν ανήκουν στην ίδια εθνικότητα, θρησκεία κ.α. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

κιτρινισμένες λιθο-γραφίες... για τον άνθρωπο και τις αξίες που χάθηκαν στην εποχή μας...

~

..................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

Μετάφραση - Translate

Ειδήσεις

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

Το συγκλονιστικό φωτορεπορτάζ του Reuters για τους μετανάστες στη Λέσβο: «Δεν είναι ζωή αυτή για ανθρώπους»!

ΡΕΠΟΡΤΑΖ



Ο Σύριος μετανάστης, Μπασάρ Γουάκα, και η γυναίκα του που βρίσκεται σε προχωρημένη εγκυμοσύνη περιμένουν σε λίγες μέρες να φέρουν στον κόσμο το τρίτο τους παιδί, ενώ βρίσκονται αποκλεισμένοι στο νησί της Λέσβου, σ’ έναν ελαιώνα γεμάτο σκουπίδια και λάσπη, χωρίς τρεχούμενο νερό και τουαλέτα.Σε κοντινή απόσταση, τρεις Σύριοι άνδρες μοιράζονται μια κακής ποιότητας σκηνή, σχεδιασμένη για δύο άτομα. Όπως και το ζευγάρι, έτσι κι αυτοί έφθασαν με μία φουσκωτή λέμβο από την Τουρκία για να ανακαλύψουν ότι ο καταυλισμός των μεταναστών βρίσκεται σε μία εγκαταλελειμμένη στρατιωτική βάση, ασφυκτικά γεμάτη.
«Αυτή δεν είναι ζωή για ανθρώπους», δηλώνει ο 23χρονος Ανάς Μπακούρ, ένας από τους άντρες που μοιράζεται την μουσκεμένη από την βροχή σκηνή. «Μέχρι και τα ζώα ζουν καλύτερα».



Ο Μπασάρ Γουάκα και η οικογένειά του

Υπάρχουν περισσότεροι από 8,500 αιτούντες άσυλο παγιδευμένοι στο νησί, μεταξύ των οποίων εκατοντάδες κοιμούνται στο δάσος. Οι αρχικές εγκαταστάσεις των μεταναστών είχαν σχεδιαστεί για να στεγάσουν 3,000 άτομα, ενώ η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε άλλα τέσσερα ελληνικά νησιά που βρίσκονται δίπλα στην Τουρκία.
Το 2016, συνήφθη μια συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, ανακόπτοντας την ανεξέλεγκτη έξοδο σχεδόν ενός εκατομμυρίου ατόμων διαμέσου του Αιγαίου πελάγους. Βάσει της συμφωνίας, οποιοσδήποτε επιχειρήσει να εισχωρήσει στην Ελλάδα από την Τουρκία και δεν πληροί τις προϋποθέσεις ασύλου θα πρέπει να απελαθεί.
Οι Έλληνες αξιωματούχοι είναι πρόθυμοι να συζητήσουν για περαιτέρω συνεργασία στο σύμφωνο μετανάστευσης με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έφθασε στην Αθήνα την Πέμπτη για να επισκεφθεί για πρώτη φορά τη χώρα ως πρόεδρος κράτους, με την τελευταία μάλιστα επίσκεψη Τούρκου αρχηγού κράτους να χρονολογείται το 1952.
Μολονότι, το 2016 επακόλουθο της συμφωνίας ήταν η μείωση των αφίξεων, πρόσφατα παρατηρήθηκε σταδιακή αύξηση τους. Σύμφωνα με στοιχεία του UNHCR, τους τέσσερις μήνες μέχρι τον Νοέμβριο, 15,800 αιτούντες άσυλο έφθασαν στα ελληνικά νησιά, σημειώνοντας μία άνοδο ύψους 27% από το προηγούμενο έτος. Ένας εκπρόσωπος του UNHCR ανέφερε ότι οι περισσότεροι ήταν Σύριοι, Ιρακινοί και Αφγανοί, όπως ήταν και κατά τη διάρκεια της κρίσης.




Οι ομάδες αρωγής και οι ειδικοί στην μεταναστευτική κρίση της Ευρώπης τονίζουν ότι το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για την βελτίωση των συνθηκών στα ελληνικά νησιά, με την ελπίδα ότι θα αποτρέψουν όλο και περισσότερους μετανάστες να διασχίσουν την θάλασσα.
«Κανένας δεν πρόκειται να το παραδεχτεί, αλλά είναι ένας αποθαρρυντικός παράγοντας, ένα αποθαρρυντικό μήνυμα για όποιον θέλει να έρθει», δήλωσε ο διευθυντής ερευνητικών προγραμμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Φίλης.
Οι εθελοντές επισημαίνουν πως υπάρχει έντονη έλλειψη ιατρικής περίθαλψης, οι συνθήκες διαβίωσης είναι τραγικές και όλο και περισσότεροι αιτούντες άσυλο πάσχουν από κατάθλιψη και βλάπτουν τον εαυτό τους ή επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Οι κάτοικοι του καταυλισμού λένε ότι οι συμμορίες, ορισμένοι κουβαλώντας μαχαίρια, περιφέρονται τα βράδια, ενώ υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών και αλκοόλ, με τις γυναίκες να μένουν κλεισμένες στα καταφύγια τους με τον φόβο μην τους επιτεθούν.




«Το κάθε κορίτσι σ’ αυτό τον καταυλισμό περιμένει ότι οποιαδήποτε στιγμή κάποιος θα της επιτεθεί», λέει η 22χρονη Σαχέντ Νάτζι από το Ιράκ.
Η ελληνοτουρκική συμφωνία δεν απαγορεύει ρητά στους αιτούντες άσυλο να φύγουν από τη χώρα μέχρι να εξεταστούν οι αξιώσεις τους. Ωστόσο η διαδικασία θα πάρει μήνες και οι αποκλεισμένοι μετανάστες απελπίζονται και αγανακτούν ολοένα και περισσότερο, αναφέρει ο φιλανθρωπικός οργανισμός Γιατροί χωρίς Σύνορα. «Ο κόσμος πρέπει να φύγει από το νησί όσο το δυνατόν συντομότερα», τονίζει η Άρα Ντανίκα, υπεύθυνη των Γιατρών χωρίς Σύνορα στη Λέσβο.


Τούρκοι αξιωματούχοι ανέφεραν, ότι η αύξηση της διέλευσης στα ελληνικά νησιά τους τελευταίους μήνες, δεν αποτελεί ολίσθημα εκ μέρους της εφαρμογής της συμφωνίας με την ΕΕ. Κάποιοι κάτοικοι του καταυλισμού επισήμαναν ότι δεν γνώριζαν πως η συμφωνία θα εμπόδιζε το ταξίδι τους προς τη βόρεια Ευρώπη. Άλλοι δήλωσαν ότι εγκατέλειψαν την Τουρκία επειδή δεν μπορούσαν να βρουν εργασία και η ζωή εκεί ήταν αφόρητη.
«Κανείς δεν θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο για να έρθει με μία μικρή βάρκα, εάν η Τουρκία είναι καλή και έχει την δυνατότητα να ζήσει εκεί», δήλωσε η Αμάλ Αντουάν, μία παλαιστίνια, γεννημένη στη Συρία, που τώρα βρίσκεται στη Λέσβο. Η Αντουάν, η οποία αποπειράθηκε επτά φορές να διαφύγει μέσω θαλάσσης πριν φτάσει στη Λέσβο, είπε ότι ίσως να το ξανασκεφτόταν, αν γνώριζε τις συνθήκες που επικρατούν εδώ. «Αν το ήξερα νωρίτερα, ίσως να μην είχα έρθει ποτέ».


Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, Φίλιππος Γκράντι, δήλωσε στο Reuters ότι «υπήρξε κάποια γενικότερη αντίσταση στη μετακίνηση ανθρώπων από τα νησιά, κι όχι στη δημιουργία ενός πόλου έλξης». Το Υπουργείο μετανάστευσης της Ελλάδας, το οποίο διαχειρίζεται τον καταυλισμό της Λέσβου, δήλωσε ότι προσπαθεί να διευκολύνει τον συνωστισμό, αλλά δεν μπορεί να απομακρύνει πολλούς ανθρώπους λόγω του Συμφώνου ΕΕ-Τουρκίας, ενώ αρνήθηκε να σχολιάσει περαιτέρω τις συνθήκες στη Λέσβο και στα άλλα ελληνικά νησιά.
Ενόψει της επίσκεψης του Ερντογάν, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε σε Τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο την Τετάρτη, ότι η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας ήταν δύσκολη αλλά αναγκαία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία προσέφερε εκατομμύρια στην Ελλάδα ως βοήθεια έκτακτης ανάγκης, δήλωσε την Πέμπτη ότι συνεργάζεται σε καθημερινή βάση με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες στα νησιά, αλλά χρειάζεται να γίνουν ακόμη πολλά περισσότερα.
«Έχω ήδη εκφράσει την απογοήτευσή μου για το γεγονός, ότι παρόλο που οι αρχές έχουν στη διάθεση τους τόσα χρήματα, ακόμα η κατάσταση σε κάποια νησιά είναι απαράδεκτη», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Φρανς Τίμερμανς.
Στη Λέσβο, η άλλοτε φιλόξενη κοινότητα έχει «μπουχτίσει» πλέον. Το Σάββατο, οι κάτοικοι χρησιμοποίησαν τα αυτοκίνητα τους για να μπλοκάρουν ένα φέριμποτ που ξεφόρτωνε εμπορευματοκιβώτια που προορίζονταν να στεγάζουν περισσότερους πρόσφυγες. Ο δήμαρχος του νησιού, Σπύρος Γαληνός, δήλωσε ότι οι πολιτικές της ΕΕ έχουν μετατρέψει το νησί σε μία «ανοιχτή φυλακή» και απαίτησαν διαμαρτυρίες και απεργίες κατά της συμφωνίας. Καθισμένος στο γραφείο του με θέα το λιμάνι, συνέκρινε τη Λέσβο με έναν αρσιβαρίστα που του ζητείται να σηκώσει ολοένα και μεγαλύτερα βάρη: «Σήμερα, λυγίζουμε. Όταν καταρρεύσουμε, η κατάσταση θα γίνει εντελώς ανεξέλεγκτη και εκρηκτική».
Πίσω στον ελαιώνα, ο Γουάκα και η έγκυος σύζυγός του είναι απελπισμένοι. «Αν δεν μπορούν να φιλοξενήσουν όλους αυτούς τους ανθρώπους, τότε γιατί τους δέχονται εξαρχής;», ρώτησε ο Γουάκα. «Αφήστε τους να πνιγούν στη θάλασσα, τουλάχιστον θα πεθάνουν και θα ξεκουραστούν».


Πηγή: Reuters,
Επιμέλεια κειμένου: Μιχαέλα Αναστασοπούλου

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Στοιχεία για τη σύγχρονη δουλεία στη Μαυριτανία

Το ρεπορτάζ αναπτύχθηκε στα πλαίσια της πρωτοβουλίας «The Freedom Project» του CNNπροκειμένου να δημοσιοποιηθούν ευρύτερα τα στοιχεία για τη  σύγχρονη δουλεία. Ο  J. Sutter είναι ο υπεύθυνος για το συγκεκριμένο πρότζεκτ δημοσιογράφος και αυτός που ταξίδεψε στη Μαυριτανία μαζί με τη φωτογράφο και οπερατέρ Edythe McNamee.
Δημοσιεύθηκε ηλεκτρονικά το Μάρτιο του 2012. Μεταδόθηκε επίσης ως ντοκιμαντέρ στο CNN International και στο πλαίσιο ενός ωριαίου προγράμματος στην εκπομπή του Don Lemon στο αμερικανικό CNN.
Υπό τον τίτλο «Το τελευταίο οχυρό της δουλείας» παρουσίασε μια ποικιλία μέσων, συμπεριλαμβανομένων βιντεοσκοπημένων προσωπικών αναφορών και γραπτών ιστοριών που παρουσιάζουν τις ιστορίες απελευθερωμένων σκλάβων, καθώς και το ταξίδι της μεταμόρφωσης ενός ανθρώπου από ιδιοκτήτη σκλάβων σε υπέρμαχο της κατάργησης. Περιελάμβανε, επίσης, σχετικές ιστορίες – όπως την ιστορία κάποιων σκλάβων της Μαυριτανίας που διέφυγαν και ζουν τώρα στο Οχάιο. Ο Sutter και η McNamee, σε συνεργασία με το CNNiReport, την παγκόσμια κοινότητα συμμετοχικών ειδήσεων του δικτύου, συγκέντρωσαν μηνύματα ελπίδας και υποστήριξης για να μοιραστούν σε ένα σχολείο για σκλάβους που διέφυγαν, στο Nouakchott της Μαυριτανίας.
MauritaniaCTL_FB
Εκατοντάδες σκλάβοι έχουν δραπετεύσει ή απελευθερωθεί από τότε που η δουλεία ποινικοποιήθηκε τελικώς στη Μαυριτανία, το 2007. Ωστόσο, μέχρι τώρα μόνον ένας ιδιοκτήτης σκλάβων έχει καταδικαστεί και φυλακιστεί, σύμφωνα με τα παρατηρητήρια εναντίον της δουλείας. Είναι δύσκολο να μάθει κανείς την έκταση του φαινομένου καθώς καμμιά έκθεση των αρχών της χώρας δεν έχει ολοκληρωθεί. Η οργάνωση SOS Esclaves, εκτιμά ότι περισσότερο από το 1/5 των Μαυριτανών βρίσκονται σε καθεστώς δουλείας. Διεθνείς οργανώσεις και τα Ηνωμένα Εθνη ασκούν πιέσεις για μιά ανεξάρτητη έρευνα και μελέτη πάνω στο θέμα αλλά δυστυχώς η κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν ανταποκρίνεται στις πιέσεις.
amnesty-child-slavery-haiti-tm
Το έθιμο της δουλείας πηγαίνει αιώνες πίσω στη Μαυριτανία και οι σκλάβοι μένουν συχνά παγιδευμένοι σε μιά αντίληψη ότι το να αποτελούν «περιουσία κάποιου ιδιοκτήτη» αποτελεί κομμάτι της φυσικής τάξης των πραγμάτων. Σε μερικές περιπτώσεις, αυτό το αίσθημα είναι τόσο βαθιά ριζωμένο που οι ίδιοι αρνούνται να φύγουν από τους «ιδιοκτήτες τους». Πολλοί, από τη στιγμή που θα ελευθερωθούν αγωνίζονται σκληρά για να επιβιώσουν δεδομένου ότι δεν έχουν τίποτα δικό τους, καμμιά μόρφωση ή εκπαίδευση και πρέπει να τα καταφέρουν φέροντας και το στίγμα του δούλου που αποσκίρτησε!
Το Νοέμβριο του 2009 αποστολή των Ενωμένων εθνών με επικεφαλής τον ειδικό Gulnara Shahinian, αξιολόγησε τις πρακτικές της δουλείας στη χώρα. Η αναφορά που κατέθεσε στο United Nations Human Rights Council (UNHRC), κατέληγε στο συμπέρασμα ότι “παρά τους νόμους, τα προγράμματα και τις προσπάθειες…ο θεσμός της δουλείας παραμένει μιά πραγματικότητα για τη Μαυριτανία”.
slavery342227294_640
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει προτείνει μια σειρά από αλλαγές που η κυβέρνηση της Μαυριτανίας θα μπορούσε να πραγματοποιήσει για να επιταχύνει το τέλος της δουλείας. Μεταξύ αυτών: Να πληρώνει δικηγόρους να εκπροσωπούν τα θύματα, να επιτρέψει σε διεθνείς παρατηρητές στη χώρα για να διεξάγουν πλήρη έρευνα για τη δουλείας και να χρηματοδοτήσει κέντρα όπως αυτό που λειτουργεί το SOS για την αποκατάσταση σκλάβων που έχουν διεκδικήσει την ελευθερία τους. Θα βοηθούσε αν ένα παγκόσμιο κοινό απαιτούσε αυτές τις αλλαγές. «Είναι μια πάμφτωχη χώρα», λέει οKevin Bales. «Χρειάζεται μερικούς φίλους στον κόσμο».
Η κυβέρνηση της Μαυριτανίας αρνείται την ύπαρξη δουλείας στη χώρα. Σύμφωνα με τον Abdel Nasser Ould Ethmane, πολιτικό σύμβουλο της Αφρικανικής Ενωσης και συνιδρυτή της ομάδας SOS slaves, η “γραμμή” της μαυριτανικής κυβέρνησης στο θέμα της δουλείας είναι: “Δεν υπάρχει πλέον δουλεία και η συζήτηση γύρω από αυτό το ζήτημα εγείρεται και χειραγωγείται από τη Δύση ως μία εχθρική πράξη απέναντι στο Ισλάμ ή ως αποτέλεσμα της διεθνούς εβραικής συνωμοσίας”. Απαντώντας σε κατηγορίες για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το 2012, ο υπουργός ανάπτυξης της Μαυριτανίας Brahim Ould M’Bareck Ould Med El Moctar, δήλωσε…
“Πρέπει να σας πώ ότι στη Μαυριτανία η ελευθερία των ανθρώπων είναι πλήρης: ελευθερία της σκέψης, ισότητα ανδρών και γυναικών σε όλες τις περιπτώσεις. Ειδικά με αυτήν την κυβέρνηση. Πιθανώς υπάρχουν σχέσεις αφέντη-δούλου σε μιά βάση, όμως, οικογενείας από τις παλιές μέρες και τις παλιές γενιές. Ισως απόγονοι που θέλουν να κρατήσουν τη σχέση με τους απογόνους των παλαιών κυρίων τους για οικογενειακούς ή και για οικονομικούς λόγους. Αλλά η δουλεία είναι κάτι που έχει εκλείψει ολοκληρωτικά. Πιστεύω δε και μπορώ να σας πώ ότι ουδείς καρπώνεται κέρδος από αυτού του είδους το εμπόριο”.
17_mauritania1040
Το Μάρτιο του 2013, ο πρόεδρος ίδρυσε έναν οργανισμό προκειμένου “να πολεμήσει τη δουλεία”, γνωστό ως ο “Εθνικός Οργανισμός ενάντια στη δουλεία, στην εκμετάλευση και τη φτώχεια”. Ο διευθυντής του, Hamdi Ould Mahjoub, είπε στον δημοσιογράφο του new yorker Alexis Okeowo ότι « η δουλεία ως θεσμός, ως κάτι κοινωνικά αποδεκτό δεν ισχύει πλέον» στη Μαυριτανία και ότι ο οργανισμός του οποίου προίσταται δουλεύει πάνω σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης των αγροτών, ανέγερσης νοσοκομείων και βελτίωσης της πρόσβασης στο νερό». Επίσης υπέδειξε στον αμερικανό δημοσιογράφο ότι «40% των φυλακισμένων στις ΗΠΑ είναι αφροαμερικανοί και ότι δυσανάλογος αριθμός αφροαμερικανών είναι άνεργοι στις ΗΠΑ».
Στοιχεία για τη Μαυριτανία και τη δουλεία
Πληθυσμός: 3,4 εκατομμύρια
Ποσοστό που ζει σε συνθήκες δουλείας: 10% με 20%
Υποδουλωμένος πληθυσμός: 340.000 έως 680.000
Έτος που καταργήθηκε η δουλεία: 1981
Έτος που ποινικοποιήθηκε η δουλεία: 2007
Καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον δουλοκτητών: Μία

Ανθρωποι
Γλώσσες: Αραβικά, γαλλικά και περιφερειακές γλώσσες
Επίσημη θρησκεία: Ισλάμ
Ποσοστό αναλφαβητισμού: 51%
Ανεργία: 30%
Πυκνότητα πληθυσμού: 8 άτομα ανά τετραγωνικό μίλι

Οικονομία
Ποσοστό που ζουν με λιγότερο από $ 2 ανά ημέρα: 44%
ΑΕΠ κατά κεφαλή: 2.200 δολάρια ΗΠΑ (σε σύγκριση με 40.000 δολάρια στις ΗΠΑ)
Νόμισμα: Ουγκουίγια
Aleg_mauritania
Πολιτική
Κυβέρνηση: Δημοκρατία (επί του παρόντος υπό στρατιωτικό καθεστώς)
Νομικό σύστημα: Μείγμα ισλαμικού και γαλλικού αστικού δικαίου
Πρόεδρος: Mohamed Ould Abdel Aziz
Πρόσφατη ιστορία: Κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1960. Ο Aziz ήρθε στην εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα το 2008, ανατρέποντας τον πρώτο δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη. Ο Aziz εξελέγη το 2009 για να επικυρώσει την κυριαρχία του.
4295978678_97fb3aecb0_z
Θρησκεία
Οι τοπικοί ισλαμιστές ηγέτες, που ονομάζονται ιμάμηδες, ιστορικά τάσσονται υπέρ της δουλείας. Οι ακτιβιστές λένε ότι η πρακτική συνεχίζεται σε ορισμένα τζαμιά, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές. Διάφορες θρησκείες, σε πολλές χώρες, έχουν χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της δουλείας. «Κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η μετάβαση στον παράδεισο εξαρτάται από την υποταγή τους», όπως ανέφερε ένας ακτιβιστής της Μαυριτανίας, ο Boubacar Messaoud, αναφορικά με το πώς οι θρησκευτικοί ηγέτες χειρίζονται τη δουλεία.
Εθνοτικές ομάδες στη Μαυριτανία
ΛΕΥΚΟΙ ΜΑΥΡΙΤΑΝΟΙ
Πιο ανοιχτόχρωμοι Βέρβεροι που μιλούν αραβικά και παραδοσιακά κατέχουν σκλάβους. Οι περισσότεροι άνδρες φορούν γαλάζια πουκάμισα που ονομάζεται boubous, με περίτεχνα σχέδια στο στήθος. Οι λευκοί Μαυριτανοί είναι η τάξη εξουσίας στη Μαυριτανία και ελέγχουν περισσότερο πλούτο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Ορισμένοι, ωστόσο, ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Δεν είναι ασυνήθιστο να βρει κανείς έναν λευκό Μαυριτανό να ζει σε μια σκηνή μόνο ελαφρώς μεγαλύτερη από εκείνη των σκλάβων του.
ΜΑΥΡΟΙ ΜΑΥΡΙΤΑΝΟΙ
Πιο σκουρόχρωμος λαός που ιστορικά είναι υποδουλωμένος από τους Λευκούς Μαυριτανούς. Προερχόμενοι αρχικά από την υποσαχάρια Αφρική, οι μαύροι Μαυριτανοί υιοθέτησαν πολλές πτυχές της Αραβικής κουλτούρας των αφεντικών τους. Μιλούν Hassaniya, μια αραβική διάλεκτο.
ΜΑΥΡΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ
Άλλος πιο σκουρόχρωμος λαός της Μαυριτανίας που προέρχεται από διάφορες εθνοτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Pulaar, Sonike και Wolof. Αυτές οι ομάδες βρίσκονται επίσης στη Σενεγάλη, η οποία μοιράζεται τα νότια σύνορα της Μαυριτανίας. Μοιάζουν αρκετά με τους μαύρους Μαυριτανούς, αλλά ποτέ δεν υποδουλώθηκαν και είναι αρκετά διαφορετικοί από την άποψη της κουλτούρας και της γλώσσας.
ΧΑΡΑΤΙΝ
Η λέξη σημαίνει κυριολεκτικά «απελευθερωμένοι σκλάβοι», αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τους ανθρώπους που ζουν υπό καθεστώς δουλείας ή που ανήκουν στην πρώην κατηγορία σκλάβων των Μαύρων Μαυριτανών. Πολλοί Χαρατιν υπάρχουν κάπου μεταξύ δουλείας και ελευθερίας και αποτελούν στόχο ταξικών και φυλετικών διακρίσεων.
Σύντομη ιστορία της δουλείας στη Μαυριτανία
Περίπου 200 με 1900
Άραβες έμποροι σκλάβων στην περιοχή που θα γινόταν η Μαυριτανία έπιαναν πιο σκουρόχρωμους ανθρώπους από την υποσαχάρια Αφρική και τους ανάγκαζαν να εργάζονται χωρίς αμοιβή. «Μπορείτε να εντοπίσετε πηγές αυτής της πρακτικής πίσω για2.000 χρόνια», ανέφερε ο Kevin Bales, διευθύνων σύμβουλος της «Free the Slaves».
1905
Η αποικιακή γαλλική διοίκηση κηρύσσει το τέλος της δουλείας στη Μαυριτανία. Ωστόσο, η κατάργηση δεν πραγματοποιείται ποτέ, εν μέρει λόγω της απεραντοσύνης της χώρας.
1948
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υιοθετεί την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία καταργεί τη δουλεία διεθνώς.
1961
Μετά την απόκτηση της ανεξαρτησίας της από τη Γαλλία το 1960, η Μαυριτανία υιοθετεί ένα σύνταγμα που προβλέπει την κατάργηση της δουλείας. Η προσπάθεια έχει μικρή επίδραση, σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες.
1980-1981
Η κυβέρνηση της Μαυριτανίας καταργεί τη δουλεία και δηλώνει ότι δεν υφίσταται πλέον. Αυτή η κατάργηση ήταν «ουσιαστικά μια άσκηση δημοσίων σχέσεων», κατά την Human Rights Watch. «Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση κατάργησε τη δουλεία», γράφει ο Bates, ο Αμερικανός ακτιβιστής κατά της δουλείας, «αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να πει το πει στους σκλάβους».
1995
Ο πρώην σκλάβος και ο πρώην ιδιοκτήτης σκλάβων ξεκινούν μια οργάνωση κατά της δουλείας με την ονομασία SOS Slaves.
2007
Η Μαυριτανία περνά νόμο που ποινικοποιεί τη δουλεία. Προβλέπει μέγιστη ποινή φυλάκισης 10 ετών. Μέχρι σήμερα, μόνο μία νομική υπόθεση εναντίον ιδιοκτήτη σκλάβων έχει διωχθεί επιτυχώς.

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Το πέμπτο φύλλο της εφημερίδας «Αποδημητικά Πουλιά»

ΤΥΠΟΣ
26.11.2017, 
Κυκλοφορεί μαζί με την "Εφημερίδα των Συντακτών" 
το Σάββατο-Κυριακή 25 & 26 Νοεμβρίου 2017

Αφιερωμένο στην Παγκόσμια Μέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού είναι το πέμπτο φύλλο της εφημερίδας των έφηβων προσφύγων, μεταναστών και Ελλήνων, το οποίο παρουσιάζει τα συγκεκριμένα δικαιώματα από διαφορετική σκοπιά· αυτήν της καταπάτησης και υποβάθμισης των ελευθεριών της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.

Αυτή τη φορά η εφηβική δημοσιογραφική ομάδα κάθισε γύρω από το τραπέζι έχοντας μπροστά της τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού σε πέντε γλώσσες. Στα φαρσί, νταρί, αραβικά, αγγλικά και ελληνικά, ώστε όλοι να μπορέσουν να τη διαβάσουν και να την κατανοήσουν.

Ερεύνησε, μελέτησε και συνέκρινε για μέρες. Συζήτησε, συμφώνησε και διαφώνησε ως προς τα άρθρα της Σύμβασης και κατά πόσον αυτά εφαρμόζονται ή όχι στις διάφορες χώρες.
Γράφει, λοιπό, χωρίς φόβο και δισταγμό, βασιζόμενη στα άρθρα 12, 13 και 14 της Σύμβασης, σύμφωνα με τα οποία τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, να αναζητούν, να μαθαίνουν και να μεταδίδουν ιδέες, να εκφράζονται και να σκέφτονται ελεύθερα μέσα από τον γραπτό ή τον προφορικό λόγο.
Γράφει και προβληματίζεται για το πώς νιώθει ένας ανήλικος, μόνος, χωρίς οικογένεια σε μια ξένη χώρα· πώς ένας νέος μόλις 14 ετών αναγκάζεται να πολεμήσει· γιατί ένα παιδί υποχρεώνεται να παντρευτεί· γιατί ένα παιδί δεν ερωτάται πριν δημοσιευτεί η φωτογραφία του.
Ελπίζοντας σε έναν κόσμο χωρίς αδικία, η ομάδα των «Αποδημητικών Πουλιών» εύχεται σε όλους καλή ανάγνωση!
Η εφημερίδα «Αποδημητικά Πουλιά» αποτελεί πρωτοβουλία του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού με την υποστήριξη της UNICEF και χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας και Ανθρωπιστικής Βοήθειας) και του υπουργείου Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Η εφημερίδα περιέχει κείμενα στην ελληνική, αγγλική, αραβική και φαρσί γλώσσα.

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017

UNICEF: Παρουσίαση έρευνας για την ψυχική υγεία των ασυνόδευτων παιδιών προσφύγων στην Ελλάδα

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παρουσίαση έρευνας για την ψυχική υγεία
των ασυνόδευτων παιδιών προσφύγων  στην Ελλάδα

ΑΘΗΝΑ, 19 Οκτωβρίου 2017 - Η UNICEF, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και την υποστήριξη του Προγράμματος Δικαιωμάτων, Ισότητας και Ιθαγένειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πραγματοποίησε Ταχεία Αποτίμηση των ψυχικών και ψυχοκοινωνικών αναγκών (ΨΨΚΑ) και την ανταπόκριση των υπηρεσιών για τα ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες (ΑΠ) στην Ελλάδα, κατά το διάστημα Απρίλιος- Ιούλιος 2017. Σκοπός της έρευνας ήταν ο εντοπισμός των κενών στην ανταπόκριση, η καταγραφή καλών πρακτικών και η διατύπωση σχετικών προτάσεων. 

«Τα ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες είναι ιδιαίτερα ευάλωτα  στο πλαίσιο αυτής της κρίσης.  Η βία που έχουν βιώσει σε χώρες που μαστίζονται από τον πόλεμο, η διάρκεια του ταξιδιού τους, σε συνδυασμό με το αβέβαιο μέλλον τους στην Ελλάδα, μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχική τους υγεία. Για το λόγο αυτό, τα μέτρα για τη βελτίωση της πρόσβασής τους σε υποστηρικτικές υπηρεσίες για την ψυχική και ψυχοκοινωνική φροντίδα είναι πρωταρχικής σημασίας για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες.» είπε ο Laurent Chapuis,  Συντονιστής της UNICEF για την Ανταπόκριση στο Προσφυγικό και Μεταναστευτικό Ζήτημα  στην Ελλάδα.
Η έρευνα ανέδειξε ότι παρότι διαγνωσμένες σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές με την στενή έννοια παρατηρήθηκαν σε ένα σχετικά χαμηλό αριθμό ασυνόδευτων παιδιών στην Ελλάδα, τα ασυνόδευτα παιδιά παρουσίαζαν μια σειρά ανησυχητικών ενδείξεων που σχετίζονται  στην πλειονότητά τους με ήπια ή μέτρια προβλήματα ψυχικής υγείας. Πολλά από τα ψυχοκοινωνικά ζητήματα που αναφέρονται, συχνά σχετίζονται με τις παρούσες συνθήκες για τα ασυνόδευτα παιδιά, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν σε προβληματικές συμπεριφορές. Επίσης, υπάρχουν πολλαπλές αναφορές σε ανησυχητικές πρώιμες ψυχοπαθολογικές ενδείξεις οι οποίες, με τον καιρό, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά ζητήματα ψυχικής υγείας, αυτή την ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα παιδιών. Εκτός των άλλων, σύμφωνα με την έρευνα, η πλειονότητα των υπηρεσιών ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους στην Ελλάδα (όχι αποκλειστικά για ΑΠ),  συγκεντρώνεται στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Τα ασυνόδευτα παιδιά που βρίσκονται εκτός των περιοχών αυτών, και συγκεκριμένα στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, στην Κρήτη και σε συνοριακές περιοχές, έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες. 
«Είναι προφανές ότι περισσότεροι πόροι πρέπει να επενδυθούν στην πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή πρόληψη, περιλαμβανομένης της έγκαιρης ανίχνευσης και διάγνωσης, της φροντίδας και παρακολούθησης ψυχικών και ψυχοκοινωνικών συμπτωμάτων, με σκοπό να προληφθούν πιο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις» τονίζει ο  Γιώργος Νικολαΐδης, Διευθυντής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας τουΙνστιτούτου Υγείας του Παιδιού.
Οι βασικές συστάσεις της έρευνας περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων:  ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών φροντίδας βασισμένων στην κοινότητα,  ευαισθητοποίηση των ΑΠ αναφορικά με τα ζητήματα ψυχικής υγείας, προώθηση της έγκαιρης ανίχνευσης και διάγνωσης, ενίσχυση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ των ΑΠ και των φροντιστών τους, αντιμετώπιση των βασικών παραγόντων πυροδότησης ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων και  ενίσχυση των ευκαιριών για δομημένη μάθηση και κοινωνική ένταξη. Η ανάπτυξη ενός νέου ολοκληρωμένου και ενιαίου συστήματος παραπομπών επισημάνθηκε επίσης ως απαραίτητο βήμα για την αντιμετώπιση των ζητημάτων ψυχικής υγείας ή συμπεριφοράς.
«Η προστασία των πιο ευάλωτων παιδιών όπως εκείνα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας αποτελεί προτεραιότητα για τις στοχευμένες δράσεις και συνεργασίες μας με φορείς και άλλους εταίρους. Η ενίσχυση των αντίστοιχων δομών υποδοχής και προστασίας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερη ευαισθησία από όλους» τονίζει η Πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNICEF, Σοφία Τζιτζίκου.
«Οι τεκμηριωμένες αναφορές μας δίνουν την δυνατότητα για καλύτερο σχεδιασμό και ανταπόκριση στα καίρια ζητήματα που άπτονται της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης, ειδικότερα σε ότι αφορά στα παιδιά. Οι συστάσεις αυτής της έρευνας προάγουν την διεύρυνση της πρόσβασης σε υπηρεσίες φιλικές και προς στα παιδιά πρόσφυγες και στα παιδιά που είναι πολίτες της Ελλάδας», πρόσθεσε η Věra Jourová, Επίτροπος για την Δικαιοσύνη, τους Καταναλωτές και την Ισότητα των Φύλων. 
Τέλος, η έρευνα τονίζει τη σημασία της παροχής υπηρεσιών ψυχικής φροντίδας για τα ασυνόδευτα παιδιά, ως μέρους μιας ευρύτερης προστατευτικής απόκρισης στις πολλαπλές ανάγκες, τις επιθυμίες, τα δικαιώματα και την αναπτυξιακή ικανότητα, αναγνωρίζοντας την σημασία της συμμετοχής των παιδιών.
 ~~~~~~~~~~~~
Σημείωμα για τους Συντάκτες:
Διεθνείς προτάσεις πολιτικής της UNICEF για τα παιδιά που μετακινούνται:
1. Προστασία των παιδιών  προσφύγων και μεταναστών, ιδιαίτερα  των ασυνόδευτων παιδιών, από  την εκμετάλλευση και τη βία.
2. Τερματισμός της κράτησης  των παιδιών που ζητούν διεθνή  προστασία ή μεταναστεύουν.
3. Διατήρηση των οικογενειών  ενωμένων ως τον καλύτερο τρόπο  για την προστασία των παιδιών  και παροχή στα παιδιά νομικού  καθεστώτος.
4. Εξασφάλιση της εκπαίδευσης  όλων των παιδιών προσφύγων  και μεταναστών και πρόσβαση  στην υγεία και σε άλλες  υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
5. Άσκηση πίεσης για  δράση σχετικά με τα βαθύτερα  αίτια των μετακινήσεων ευρείας  κλίμακας προσφύγων και μεταναστών.
6. Προώθηση μέτρων για  την καταπολέμηση της ξενοφοβίας, των διακρίσεων και της περιθωριοποίησης  στις χώρες διέλευσης και προορισμού.

Για περισσότερες πληροφορίες:
Lindsay Lynch, Ομάδα της UNICEF για την Ανταπόκριση στο Προσφυγικό και Μεταναστευτικό Ζήτημα, Τηλ.: +30 697 1891247, Εmail: llynch@unicef.orgΗλίας Λυμπέρης, Εκτελεστικός Διευθυντής Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNICEF, Τηλ.: +30 694 4653799, Email: unicefgr@hol.gr,
Sarah Crowe, UNICEF Γενεύης, Τηλ.: +41 79 543 80 29, Email: scrowe@unicef.org

Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σακαρίδης μιλά για την 'Πλατεία Αμερικής', για την Αθήνα της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης, τον ρατσισμό και τα Όσκαρ

"H πλατεία Αμερικής είναι μία σύγχρονη Καζαμπλάνκα"

  ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ  


Λίγο πριν την προβολή της ταινίας του στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Μελβούρνης, ο σκηνοθέτης Γιάννης Σακαρίδης μιλά για την 'Πλατεία Αμερικής', για την Αθήνα της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης, τον ρατσισμό και τα Όσκαρ
Η Θέμις Μπαζάκα, ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Ερρίκος Λίτσης σε σκηνή της ταινίας "Πλατεία Αμερικής".


05 October 2017
Έχοντας καταγράψει χιλιάδες "ώρες πτήσης" στο μοντάζ, τις περισσότερες στη Μεγάλη Βρετανία, όπου εργάστηκε επί σειράν ετών (μοντάροντας μεταξύ άλλων και το τρέιλερ για τις ταινίες 'Μάτια Ερμητικά Κλειστά' του Stanley Kubrick και 'Μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού' του Clint Eastwood), ο Γιάννης Σακαρίδης πέρασε στη σκηνοθεσία, πρώτα με μια σειρά ταινιών μικρού μήκους, κυρίως όμως με το πολιτικό δράμα "Wild Duck", που ταξίδεψε σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, "Πλατεία Αμερικής", μία καταγραφή της Αθήνας σήμερα, έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι της ανά τον κόσμο - με τελικό προορισμό τα βραβεία Όσκαρ, καθώς αποτελεί την επίσημη υποβολή της Ελλάδας. Σε λίγες μέρες πρόκειται να προβληθεί στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Μελβούρνης, κάτι που αποτελεί ιδανική αφορμή για μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη.
Πώς δημιουργήθηκε η "Πλατεία Αμερικής;
Το σενάριο της ταινίας πρωτογράφτηκε με τον Βαγγέλη Μουρίκη με τον οποίο κάναμε μια μικρού μήκους ταινία το 2006, την "Αλήθεια" που είναι γυρισμένη στη περιοχή και είναι για έναν καφετζή που σηκώνεται από τη καρέκλα για να τα βάλει με μια πετρελαϊκή εταιρία. Η "Πλατεία Αμερικής" λοιπόν ξεκίνησε από τον Μουρίκη που μεγάλωσε στη περιοχή και μένα που μετά από 18 χρόνια στο Λονδίνο, αναγνώρισα τη πολυπολιτισμικότητα της Πλατείας και το πολιτιστικό της παρελθόν. Θέλαμε να μιλήσουμε για τον ρατσισμό και τη προσφυγική κρίση με το μάτι και την εμπειρία κάποιου που έζησε σαν "ξένος" πολλά χρόνια στο εξωτερικό, εγώ στην Άγγλία και ο Μουρίκης στην Αυστραλία.
Όσο κρατούσε η κρίση και δε μπορούσαμε να κάνουμε τη ταινία, η Πλατεία άλλαξε. Φτάσαμε στο 2015 λοιπόν και η πλατεία είναι στο μάτι του κυκλώνα. Είναι η σύγχρονη Καζαμπλάνκα όπου πολλοί πρόσφυγες περιμένουν ένα "εισιτήριο" να φύγουν. Ο Μπίλλη άλλαξε και έγινε τατού άρτιστ (Γιάννης Στάνκογλου) και ερωτεύεται μια Αφρικάνα (Ξένια Ντάνα) που είναι θύμα σωματέμπορων, ενώ το τρίτο πρόσωπο είναι ένας Σύρος γιατρός (Βασίλης Κουκαλάνι) που προσπαθεί να φύγει για τη Γερμανία. Στη νουβέλα του Γιάννη Τσίρμπα 'Η Βικτώρια δεν υπάρχει' βασίστηκε ο μπανάλ ρατσιστής Νάκος (Μάκης Παπαδημητρίου). Ο Τσίρμπας έχει περιγράψει με μοναδικό τρόπο τους κατοίκους της πολυκατοικίας στην οποία συναντιούνται οι τρεις πρωταγωνιστές. Ισορροπεί σε ένα λεπτό σχοινί με το χιούμορ και τις ρατσιστικές διαθέσεις του Νάκου και πιστεύω καταφέρνει να είναι ξεκάθαρος με το τι θέλει πει.
Πώς επιλέξατε τους πρωταγωνιστές της ταινίας;
Κάνω κάστινγκ πριν ολοκληρωθεί το σενάριο, οπότε με τους ηθοποιούς συζητάμε το θέμα, τον χαρακτήρα και ο ηθοποιός βάζει τη ζωή του μέσα στο σενάριο: αυτά που ζει, που ονειρεύεται, που φαντάζεται, αλλά και αυτά που θα ήθελε να κάνει.
 Μια avant-garde αυτοβιογραφία. Το σενάριο είναι μια οργανική διαδικασία που αναπτύσσεται μέχρι το γύρισμα. Κάνουμε λίγες πρόβες και όταν φτάσουμε στη διαδικασία του γυρίσματος υπάρχει ελευθερία στον διάλογο, στον αυτοσχεδιασμό και στην κίνηση. Αυτό γίνεται με μια διάθεση απόλυτης εμπιστοσύνης προς τους ηθοποιούς που είναι πραγματική, την έχω, το νιώθουν αυτό και κάπως βγαίνει η αίσθηση αυτή, αφού τους εμπιστεύομαι απόλυτα.
Πώς θα περιγράφατε τη σχέση του Νάκου με τον Μπίλλη;
Ο Νάκος είναι ρατσιστής και ο Μπίλλη ερωτεύεται μια Αφρικάνα για την οποία είναι έτοιμος να ρισκάρει ακόμη και τη ζωή του. Ο Νάκος με τον Μπίλλη μεγαλώσαν στην ίδια πολυκατοικία, ήταν συμμαθητές και έχουν φιλικές σχέσεις. Ο ρατσιστής δεν γεννιέται, γίνεται. Αλλά στη σχέση Νάκου και Μπίλλη βλέπουμε άτομα με την ίδια παιδεία, την ίδια κοινωνική και οικονομική κατάσταση να παίρνουν τόσο διαφορετικές θέσεις απέναντι στη προσφυγική κρίση.
Ο Νάκος είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση της 'κοινοτοπίας του κακού', του πώς ένας καθημερινός άνθρωπος μπορεί να αποδειχθεί ικανός για το χειρότερο. Πόσο πραγματικός χαρακτήρας είναι;
Είναι πραγματικός χαρακτήρας. Σχεδόν όλοι μας έχουμε έναν φίλο με τον οποίο ήμασταν συμμαθητές, κάναμε παρέα και ξαφνικά μια μέρα τους συναντάμε στο δρόμο ή στο facebook και αναρωτιόμαστε, όπως ο Μπίλλη: "Πότε έγινες έτσι;" Αποφεύγω το μελόδραμα σε θέματα μελοδραματικά από τη φύση τους και θέλω να αντιμετωπίζω τους "κακούς" με τρυφερότητα και αγάπη, να ανακαλύψω όλες τις πτυχές τους, το χιούμορ τους, το σαρκασμό τους, και την "καλή" πλευρά τους. Γενικά ψάχνω μια φόρμα η οποία αγγίζει τον νέο Νεορεαλισμό, με χιούμορ, λυρισμό, γρήγορο αφηγηματικό ρυθμό και πυκνότητα στη θεματολογία.
Η κρίση δεν αναφέρεται ποτέ στην ταινία, παρά το ότι η σκιά της υπάρχει παντού. Τι σημαίνει η Κρίση για σας - και για την δουλειά σας;
Κόντρα στη πολιτική και την οικονομική κατάσταση της χώρας, πιστεύω ότι η Αθήνα είναι ένα σημαντικό πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης και πεδίο έμπνευσης για τις τέχνες. Σήμερα, υπάρχει μια ταλαντούχα και λαμπρή γενιά δημιουργών που κάνει σινεμά, οι εξαιρετικοί ηθοποιοί που κάνουν θέατρο γίνονται κάθε χρόνο καλύτεροι και είναι θέμα έμπνευσης και σεναρίου για να ξεκινήσει κάτι καλό.
Ποιος είναι ο ρόλος του τατουάζ στην ταινία;
Το τατού είναι το μόνο προσωπικό στοιχείο που μπορεί κρατήσει ασφαλές κάποιος που φεύγει από τη πατρίδα του στην Αφρική ή την Ασία και ταξιδεύει κάτω από αντίξοες συνθήκες προς την Ευρώπη ή την Αυστραλία. Επίσης, το τατού είναι το ίδιο σε όλα τα χρώματα δέρματος, σε όλες τις φυλές. To "Refuse to sink" είναι το πιο δημοφιλές και χαρακτηριστικό τατού ανάμεσα στους πρόσφυγες. Είναι το τατού του πρωταγωνιστή Μπίλλη και της φίλης του Τερέζας. "Refuse to sink" είναι είναι ένα καλό μότο για να συνεχίζεις να κάνεις σινεμά και για να αντιμετωπίζεις τη κρίση.Και όπως λέει ο Μπίλλη: " Ακόμα και το μελάνι, το ταπεινό μελάνι, διαρκεί περισσότερο από μας. Από τους έρωτές μας, τον ιδρώτα μας, το σώμα μας το ίδιο. Ενάμιση χρόνο. Παίρνει ενάμιση χρόνο να φύγει ένα τατού. Αφού πεθάνεις..."
Τα τελευταία χρόνια, ο ελληνικός κινηματογράφος γνωρίζει μία άνθιση, κατά γενική ομολογία. Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποια νέα σχολή ή ένα νέο ρεύμα;
Ναι, ξεκάθαρα υπάρχει ένα ρεύμα και ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος είναι σίγουρο ότι αρθρώνει πολιτικό λόγο. Για μένα, η ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη "Από την άκρη της πόλης" αποτελεί σταθμό και έναυσμα μιας νέας εποχής για το σινεμά στην χώρα μας.
Τι σημαίνει "ελληνικό σινεμά" σήμερα;
Το σινεμά είναι μια παγκόσμια πνευματική εμπειρία, μοναδική και με μεγάλες δυνατότητες για καινούργιους δρόμους και ανακαλύψεις προς τα έξω αλλά και κυρίως προς τα μέσα.
Τι σημαίνει για σας η υποβολή της "Πλατείας Αμερικής" στα Όσκαρ;
Ευθύνη πολύ δουλειά και μια ευκαιρία για διάκριση.
Η "Πλατεία Αμερικής" προβάλλεται στο Palace Cinema Como της Μελβούρνης και στο Palace Norton Street του Σίδνεϊ την Παρασκευή, 13 και το Σάββατο, 21 Οκτωβρίου. Για τις ώρες και περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://greekfilmfestival.com.au

___________

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

EIΣΑΓΓΕΛΕΑΣ (στον Πειραιά) καλεί εκπαιδευτικούς επειδή έκαναν μάθημα σε προσφυγόπουλα...


EIΣΑΓΓΕΛΕΑΣ (στον Πειραιά) καλεί εκπαιδευτικούς 
επειδή έκαναν μάθημα σε προσφυγόπουλα...


Εντύπωση (;) προκαλεί η κλήση εκπαιδευτικών του 5ου Δ/Σ Κερατσινίου από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά ύστερα από ανώνυμη καταγγελία εναντίον τους για μαθήματα σε προσφυγόπουλα, στο χώρο του σχολείου, τις απογευματινές ώρες.

Ανάστατος ο εκπαιδευτικός κόσμος παρακολουθεί την κλήση σε έγγραφη αναφορά εκπαιδευτικών από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να απολογηθούν σε ανώνυμη καταγγελία γονέων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Κερατσινίου επειδή στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα, απογευματινές ώρες λειτούργησαν μαθήματα προσφυγόπουλων.
Στο alfavita.gr φτάνουν ψηφίσματα διαμαρτυρίας αλλά και συμπαράστασης στους εκπαιδευτικούς. Στο σύνολό τους σχεδόν, οι εκπαιδευτικοί δρούν ενάντια στις φοβικές προκαταλήψεις και τα συντηρητικά στερότυπα.
Διαβάστε την ανακοίνωση του Συλλόγου ΠΕ Αμαρουσίου που ζητά να σταματήσει άμεσα κάθε απόπειρα δίωξης εκπαιδευτικών:
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αμαρουσίου ενημερώθηκε από το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Π. Ε. Κερατσινίου Περάματος «Ν. Πλουμπίδης» σχετικά με ανώνυμη καταγγελία ομάδας γονέων, στο 5ο Δημ Σχ Κερατσινίου, για θέματα που αφορούν στην περσινή επιλογή και λειτουργία ΔΥΕΠ, στην αντίστοιχη σχολική μονάδα, κατά τις απογευματινές ώρες. Η καταγγελία τους επιδόθηκε από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά, με την προοπτική να απαντηθεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας.
Οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π. Ε. από την πρώτη στιγμή, συμπαραστάθηκαν και συμπαραστέκονται στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, προασπίζοντας τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα. Σχετικά με την εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών, πάγια, υποστηρίζουμε την ένταξη τους με διασπορά και κατανομή σε όλα τα πρωινά τμήματα, τονίζοντας τη θετική βαρύτητα που έχουν οι κοινωνικές σχέσεις μεταξύ συνομηλίκων για την κοινωνική τους ανάπτυξη, ενάντια σε φοβικές προκαταλήψεις και συντηρητικά στερεότυπα. Στις περισσότερες άλλωστε, από τις διεθνείς και ευρωπαϊκές Συμβάσεις κατοχυρώνονται και επιβάλλονται δικαιώματα και ελευθερίες, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών χωρίς χαρτιά.
Πρωτόγνωρη έκπληξη μας προκαλεί το γεγονός, πώς εκπαιδευτικοί που σεβάστηκαν, υποστήριξαν, και στάθηκαν δίπλα στα παιδιά μεταναστών και προσφύγων, παρά τον ιδιότυπο χαρακτήρα των ειδικά αποκομμένων εκπαιδευτικών δομών ΔΥΕΠ, καλούνται τώρα σε έγγραφη αναφορά, παρά το ανώνυμο της καταγγελίας.
Θεωρούμε ότι όσα συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Η επιβολή κλίματος φόβου και τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών λειτουργών που επιλέγουν τον σεβασμό και την αποδοχή στο διαφορετικό, την οικειοποίηση του «ξένου», όπως ακριβώς οφείλει να προστατεύει (και προστατεύει) η εκπαιδευτική κοινότητα, χαλάει τα σχέδια όσων επιθυμούν εκπαιδευτικούς, άβουλους, χειραγωγημένους σε κοντόφθαλμους, αδικαιολόγητους ρατσιστικούς φόβους και ανυπόστατους κινδύνους ενισχύοντας τη λογική δομών που θα αποτελούν όχημα γενίκευσης του διαχωρισμού των μαθητών προσφύγων.
Οι Σύλλογοι Εκπ/κών Π. Ε. αντιστάθηκαν επιτυχημένα και με σθένος ενάντια σε ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις μορφωμάτων όπως της Χρυσής Αυγής στο Ικόνιο και «αγανακτισμένων γονέων» και βρίσκονται πάντοτε δίπλα στα παιδιά όλου του κόσμου προκειμένου να ζουν αξιοπρεπή ζωή ενάντια σε ό,τι και όποιον προσπαθεί να την υποβαθμίζει. Παράλληλα στηρίζουν, κάθε εκπαιδευτικό που φροντίζει για τη μόρφωση και τη ζωή των παιδιών ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής, φυλής, θρησκείας ή όποιας άλλης αναχρονιστικής και αντιεκπαιδευτικής αντίληψης.
Απαιτούμε να σταματήσει κάθε απόπειρα δίωξης.
- Εκφράζουμε την ολόψυχη συμπαράστασή μας στους συναδέλφους, δηλώνουμε ότι τέτοιες εκφοβιστικές πρακτικές δεν τρομοκρατούν τον εκπαιδευτικό χώρο.
- Στηρίζουμε τις/τους συναδέλφους με όλους τους τρόπους, για οποιαδήποτε περίπτωση πράξεων που θίγουν την προσωπικότητά τους, δυσκολεύουν ή παρακωλύουν το παιδαγωγικό τους έργο ή θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια στον εργασιακό τους χώρο.
- Καταδικάζουμε τον παράλογο μηχανισμό καταγγελιών που έχει στηθεί εις βάρος των εκπαιδευτικών του 5ου Δημοτικού σχολείου Κερατσινίου.
- Καθιστούμε σαφές προς οποιαδήποτε κατεύθυνση πως οι εκπαιδευτικοί δεν τρομοκρατούνται από πρακτικές που παραπέμπουν στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του κλάδου. 
- Η απόπειρα δίωξης εναντίον των συναδέλφων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Κερατσινίου πρέπει να αντιμετωπιστεί ως απόπειρα δίωξης όλων των εκπαιδευτικών. 
- Καλούμε τη ΔΟΕ, την ΟΛΜΕ, τους συλλόγους Π.Ε. και τις ΕΛΜΕ να καταδικάσουν απερίφραστα τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες.
- Καλούμε το γονεϊκό κίνημα να απομονώσει τέτοιου είδους παρωχημένες αντιλήψεις για τη μόρφωση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών.
- Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να πάρει σαφή θέση και να καταδικάσει τις τακτικές στοχοποίησης εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων.
- Απαιτούμε την πλήρη και ομαλή ένταξή των προσφυγόπουλων στο πρωινό Δημόσιο Σχολείο, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ, με απόλυτη ευθύνη του κράτους με όλα τα αναγκαία μέτρα, για την εξασφάλιση του απαραίτητου εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού στα σχολεία.

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων...



ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων... // (Εκπαιδευτικοί , άνθρωποι, που τιμούν την αποστολή τους..., όταν κάποιοι άλλοι, και εκπαιδευτικοί και γονείς, βλέπουν με μισό μάτι τα προσφυγάκια, μη τυχόν και ... μολύνουν την καθαρότητα της φυλής... 
-Δ.Τζ.)

Δηλώνει περήφανη για τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς και η ίδια θα διδάσκει Ελληνικά στα 12 παιδιά που θα πάνε στο τμήμα υποδοχής του 1ου ΕΠΑΛ - Ένα ακόμη τμήμα στο 1ο Γυμνάσιο 24 προσφυγόπουλα, ασυνόδευτα αλλά και παιδιά που μένουν σε διαμερίσματα, θα πάνε από τη Δευτέρα, τα μισά απ’αυτά στο 1ο Γυμνάσιο και τα υπόλοιπα στο 1ο ΕΠΑΛ Χίου για να κάνουν το αυτονόητο για την ηλικία τους, που δυστυχώς στην περίπτωσή τους αποτελεί ζητούμενο.
Παρόλο που δεν υπάρχουν διαθέσιμες όλες οι ειδικότητες εκπαιδευτικών, που προβλέπονται από το νόμο του 1999 για τις τάξεις υποδοχής, το πρόγραμμα ξεκινά και μάλιστα το δρόμο ανοίγει η Δ/ντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου, Ευτυχία Βλυσίδου, που θα διδάξει, δύο ώρες, κάθε ημέρα, Ελληνική Γλώσσα στα προσφυγάκια που θα πάνε στο 1ο ΕΠΑΛ.
Η φωνή της, όταν μιλά στο Ράδιο «Α» γι’ αυτήν την προσπάθεια, σπάει, γιατί εκτός της πεποίθησή της ότι η εκπαίδευση είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, έχει οικογενειακά βιώματα που την κάνουν να αφιερώσει αυτή την προσπάθεια στη μαμά της αλλά και σε όσους γνώρισαν την προσφυγιά.
«Η μητέρα μου μαζί με τ’αδέλφια της βρέθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, να φοιτούν σε προσφυγικό δημοτικό σχολείο, σε αγγλικό στρατόπεδο, στην Κύπρο», λέει η Ευτυχία Βλυσίδου και εκφράζει την περιφάνειά της γιατί διευθύνει τα σχολεία της Χίου. Κάνει ειδική αναφορά στους συλλόγους διδασκόντων ΄των δύο σχολείων, στους καθηγητές που διαθέτουν το περίσσευμα του χρόνου τους για να διδάξουν τα προσφυγάκια και στους μαθητές των σχολείων που θα τα δεχτούν την κοινότητά τους.
Δεν παραλείπει να αναφερθεί στη δυναμική Εισαγγελέα Χίου, Σ. Σταυράτη, που έχει την επιμέλεια των ασυνόδευτων και – όπως λέει – «μπήκε μπροστά σ’αυτήν την προσπάθεια και απεγκλώβισε πολλές διαδικασίες».
Η Δ/νση Β/Βάθμιας Εκπαίδευσης συνεργάζεται στενά με τη “Μετάδραση” και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για την εφαρμογή του προγράμματος, με την Ευτυχία Βλυσίδου να σημειώνει ότι πρόκειται για έναν μετακινούμενο μαθητικό πληθυσμό, αφού τα παιδιά που τη Δευτέρα θα πάνε σχολείο, μπορεί σε λίγες ημέρες να βρίσκονται σε κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας ή το εξωτερικό, αν εγκριθεί το αίτημα ασύλου, ή γίνει η επανένωση με τις οικογένειές τους. Επίσης διευκρινίζει ότι όλα τα παιδιά που θα πάνε σχολείο έχουν τα νόμιμα έγγραφα και τα παραστατικά εμβολιασμού.
Βάσει του προγράμματος θα πρέπει να διδαχθούν 14 ώρες Ελληνική Γλώσσα, 4 ώρες μαθηματικά, 6 ώρες ξένη γλώσσα, 2 πληροφορική και 3 ώρες φυσική αγωγή.
Το πρόγραμμα δεν θα ξεκινήσει με όλες τις προβλεπόμενες ώρες στα Ελληνικά και τα Αγγλικά, λόγω έλλειψης καθηγητών αλλά στο τμήμα του 1ου Γυμνασίου θα διδάσκονται εβδομαδιαίως 9 ώρες ελληνικών και 10 ώρες στο ΕΠΑΛ, μέχρι να καλυφθεί – μέσω ΕΣΠΑ – η πρόσληψη καθηγητών των συγκεκριμένων ειδικοτήτων.
_____________
alithia.gr
Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/…/…/blog-post_644.html…